Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
IJaö kall, aö hefja land og lyö
Og laekna mein å sinni tiö.
Og margur sagöi hugar-hlytt:
Sjå, hér er spåmanns-efni n\Ttt!
Og mööuråstar ölti og von
Så undra-mann i kaeruin son.
Hann skildi glögt hvaö gengi aö —
Og guörseknin ei fremst var J>aö
Né smsedd né örbirgö settarlands,
Og ekki kugun Römverjans.
Hann så, aö eigin-elskan blind
Var aldarfarsins stsersta synd,
Og fiyngst å afl og anda manns
Var okiö lagt af brööur hans.
Sem grimd og lymsku lengst til ver,
Aö låta aöra jyjöna sér.
Sem aldrei sér aö auöna J)in
Er allra heill og sin og min.
Hann kendi, aö mannåst heit og hrein
Til himins vseri leiöin ein.
Hann så aö alt var ögert verk
Sem ekki studdi mannuö sterk.
Um okurkarl og aurasöfn
Hans orö ei voru ggelu-nöfn.
Hann tok i forsvar fallinn lågt,
Sem féll af [)vi hann åtti bågt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
