Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Við eigum tungu, eigum ljóð,
Við eigum sæmd og heima-þjóð.
Og væri ei horskum heiðurs-snjalt,
Að liafa stækkað þetta alt,
Og reisa yfir íslenzk bein,
í álfum tveim, þann bauta-stein?
En svo er að hugsa sína þjóð:
Að sé ei liennar tign of-góð
Hver aukin fremd, og uppgangs-ráð.
Til alls þess liafi hún næga dáð.
En hindra þeirra mið og mark,
Sem múginn smækka og stela ‘ans kjark.
Svo legg fram, drengur, arð og óð,
Að eignast sjálfur land og þjóð,
Unz sérhver fyrir brjósti ber,
— í bardaga, sem liáður er,
Um landnám fofn og óðul ung —:
Þann uppvaxandi skaut-konung.
1910
Magníis Brynjólfsson.
I.
Um stund-lengri samdvöl var synjað — af mér!
Við síðasta fund okkar glaða.
Hve naumur er tíminn vor! Nú kom að þér
Sú nauðungin: biðinni að hraða.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
