Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Sem misræð spá, að það var einu sinni:
Við gengum þreyttir vestur-bygðir breiðar
Og beiddumst skjóls, en gistum úthýsingar.
En þó er kannske þyngsta raunin eina
Og þrekvandasta: að standa öðrum hærra
Sem fremstur skotspónn fyrri vina sinna
Og flugumanna, þessara og hinna!
Og mest á dáð og drenglund manns að reyna,
Að draga úr höggi, en geta slegið stærra.
Og víst þarf hreysti, að lirökkva ei til baka,
Og hógvær lund er djörf, þó við því ógi,
Og von að beig-hug blöskri, og af sér víki:
Að bera út ljós um þetta myrkraríki!
Og vita hverja uglu í augun taka
Og æpa að manni, úr svörtum feyskju-skógi.
III.
í fastri minning framsækinna og snjallra,
í formanns-heiðri starf og nafn þitt vari!
Á alt sem áttum, sundurleitt og saman,
Er sæzt og þakkað — alvöruna og gaman!
Eg finn til skarðs, við auðu ræðin allra,
Sem áttu rúm á sama aldar-fari.
Eg vinum mínum einnar auðnu beiði:
Góðs eftirmælis! nem það gleði-feginn —
Að kyndlar brynnu á gæfumanna gröfum,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
