Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Og tangana beru sem bróðurhönd
Sérð, bládýpi hafanna köldu þú
Frá dal þínum seilast, sem byrjuð brú
Til bandalags, fjarst í lönd,
Með sérhvern þann dýrgrip, af dygð og snild,
Sem dalsins þíns lýð er nánast skyld.
Sérð, frjósemi aldanna fyllir skarð,
Og fornhrauni þarna í skógrunn hverft.
Að túnfegurð bær hefir átt og erft,
Langt út fyrir kirkjugarð.
Þú heyrir hve lifir í ljóðum, hjá
Þeim liðnu tungum, sem kváðust á.
Með fagnaðar-augum á auðn þú sér:
Veizt æskan er hugsjál og kraftasterk —
Slík feikileg efni í fremdarverk,
Sú frægð, sem hún á fyr’ sér!
Þú gleðst, að svo rækileg rausnar-lönd
Eru rúm til að skapa, með sál og hönd!
III.
Á gnæfandi fjalltindsins gnýpu efst
Er gullkistan upp yfir dalinn fest.
Og honum, sem lagið er bergþor bezt
Og bjartsýn, og upp ei gefst,
Sem hindranir brýtur til hæða, á
Öll hnossin, í skrín það lögð, að fá.
í guðsríkis víðsýnið gakk, úr töf
Þess garðsins við sálnanna skugga-hlið!
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
