Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
184
gen vandret Hanna Mowitz frem og tilbake, time
efter time, lil det blev morgen.
Da opbruddet kom — da musikk, lattersalver og
plutselig stillhet hadde skiftet igjen og igjen —
og ord hun kunde høre, og ord hun ikke kunde
høre endelig blev til det første tydelige «godnatt,
Alv» — gled hun tilbake til kjøkkenet. På krakken
foran komfyren satt hun og lyttet til støien ute i
gangen, til skrittene, som tomlet nedover trappene.
Til patentlåsen som smekket igjen efter siste gjest.
Ingenting se mere. Ingenting høre mere . . .
Med hendene for ansiktet gjemte hun sig; hun,
som om et øieblikk måtte reise sig, måtte gå inn til
ham, måtte se.
Med den ene hånd støttet hun sig mot veggen,
da hun igjen passerte den mørke gangen. Døren
til stuen stod på klem; der inne var det lyst ennå.
Stilt skjøv hun den op.
Midt på gulvet stod Alv med ryggen til henne.
Han var i pyjamas.
Hun skubbet til en av stolene — da bråsnudde
han sig.
Han vridde på de svulne lebene, vill i øinene
stirret han på henne, så skrek han.
Hun løftet armen imot ham.
«Ja, det er mig,» sa hun . . .
«Gå og legg dig,» ropte han i diskant. «Gå og
legg dig. Du har ikke noget her å gjøre!»
Hun pekte på dørene, som stod åpne helt inn til
den røde skumringen i gutteværelset.
«Gå selv!»
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
