Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Norsk boksamling grunnlagd av Anton Aure. Ved Sigmund Skard, Olso
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
NORSK BOKSAMLING GRUNNLAGD AV ANTON AURE 51
Heile Aures brevskifte vedkomande boklista finn ein der, stort og smått,
goymt med naersagt sjukleg respekt for det skrivne ord — men of te eit
levande bilete av det seige tolmodsarbeid som ligg bak månge av dei mest
usjålege titlar i «Ny norsk Boklista».
På denne boksamlingi fyrst og fremst var det Aure bygde sine
bibliografiske arbeid. Det var samlar han var, frå fyrsten. Tanken um å gjeva
ut ein bibliografi hev fyrst prof. Hannaas sett honom på, då han alt var
gamal som samlar. Og det er godt soleis; det er denne arbeidsmåten som
gjev boklista hans verdi. Andre hadde freista seg fyre honom; Ingjald
Kjennerud sette upp ei liste midt i 80-åri, og Idius Nybo ei liknande kring
år 1900 (båe som uprenta manuskript i «Norsk Boksamling»), og det var
visst for si tid praktisk bruklege arbeid; men det kunde ikkje annarleis vera
enn at Aures bokliste vart mykje betre. Han kjende sjelv
landsmålslitteraturen ut og inn fyrr han skreiv, stod som samlar i kontakt med dei levande
bokmennene og med tradisjonen um dei som var burte; han visste detaljane
um beker og forfattarar etter läng leiting, hadde spurt upp kven som
stod bak alle dei namnlause skrifter og anthologiar i eldre
landsmålslitteratur — det er ikkje utan grunn Hjalmar Pettersens anonym- og
pseudo-nymleksikon no ber Aures namn til minne. Soleis kom han til å leita upp
mykje nytt tilfang, geymde og gleymde ting som berre ein samlar finn.
Når ein no samanliknar «Nynorsk Boklista» med Aures eigne samlingar —
i månge tilfelle hev ein fyrst dermed hove til kontroll —, vil ein sakte finna
mängt å kritisera, ulaglege katalogiseringsreglar, större og mindre mistak,
utegleymingar, misprentingar, skört på akribi; Aure synest, som månge
sjelv-lasrde, ha hävt vel stor tillit til eigen sporsans, naeste band av boklista vil
visa at det enno er ein liten etterhaust å gjera. Men hovudinntrykket av
ei slik saumfaring er likevel fyrst og fremst kor usliteleg trottug samlaren
må hå vore, og kor mykje nytt land han hev lagt inn under bibliografien.
Det er nyleg arbeidt ut ei liste yver skrifter som finst i «Norsk Boksamling»,
men vantar i Universitetsbiblioteket; ho tel godt 700 nr. Det segjer ikkje
so lite um det arbeid som her er gjort.
Det som dreiv honom, var ikkje steril bokgalskap. Han heyrde nok
kanskje til dei «fodde bokormar»; men han stelte sin samlehug i tenest
under nogare mål. Hans glede yver bekene som litteratur, hans naive tru
til kvar minste debutant, hans interesse for alt prent på hans mål, det vere
so ringt det vera vilde — det vart honom ikkje meiningslaus mani, men
greiner av hans vesle arbeidsmark innanför ei sak som vil vinna eit folk.
Den samling han skapte fengslar ikkje ved edel bokkunst og smakfulle band;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
