Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Hjalmar Pettersen †
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
128 HJALMAR PETTERSEN f
satt inn eller han flyttet det hele op i ledige reoler i överste etasje. Han
lot sig ikke bringe ut av sitt arbeide av tilfeldig akcesjon.
Allikevel var han alltid oplagt til en passiar med kolleger og besekende.
Der stod respekt av ham blandt de yngre. Han kunde vaere skarp og var
alltid uberegnelig i replikken. Men det gav også samtalene med ham en
egen tillokkelse, og så hadde han nu engång frisprog. Det var dessuten med
ham som med gamle Richard Garnett i British Museum: Man kunde aldri
fortelle ham en god historie uten å få en bedre igjen.
Hjalmar Pettersens arbeide vant med årene stigende anerkjennelse og
påskjannelse. I 1903 blev han innvalgt i Videnskapsakademiet; ved
avslutningen av ferste bind blev han ridder av St. Olav, og ved sin avskjed
i 1926 mottok han kommanderkorset »for fortjenester av vår
nasjonallittera-tur», — det er vel ferste gäng at den motivering som grunnloven påbyr
ved ordenstildeling til norske borgere har benyttet dette uttrykk. Dessuten
overrakte venner og kolleger ham et statelig festskrift på 70-årsdagen.
Farstebibliotekar Pettersen hadde i 1895 inngått ekteskap med Hildur
Bers av en bergensk patricierslekt. Hun tok del i sin manns interesser og
arbeider og blev ham en trofast stötte. Sammen grunnla de et vakkert
hjem ved Langvikbukten på Bygdoy. Hovedrummet i den store villa var det
prektige bibliotek med den store kleberstenpeis og den ubrutte länge
hylle-rekke av smakfullt innbundne böker. I disse omgivelser utfoidet han en
stor gjestfrihet mot hjemlige og fremmede litteraere personligheter. Ikke
minst gledet det ham å se representanter for fransk åndsliv som sine gjester.
Hans kjserlighet til Frankrike blev alltid like sterk, og hvor hans månge
utenlandsreiser enn gikk, endte de i de senere år alltid i Paris. Her hadde
han venner fra diplomatiet og Bibliothéque Nationale til bouquinistene på
venstre Seine-kai.
Han elsket å reise, og han förstod på sine reiser på en udmerket mate
å forene arbeide og fornoielse. Om dagen arbeidet han på sin fäste plass
i de store biblioteker, avbrutt av en hyggelig lunch med en kollega eller
landsmann, og om aftenen var han i regien å finne i teatret. Blandt hans
reiseoplevelser var også at han hadde spillet sproite med en engelskmann
og en japaner på Kartagos ruiner. Blandt hans kjsereste venner var maleren
Christian Ross i Rom og den beromte samler av Islandica m. m. Willard
Fiske i Firenze. I de senere år da hans helse blev sterkere, deltok han også
ivrig i selskapslivet og föreningslivet hjemme. Ikke minst var han i sitt ess
ved de festlige sammenkomster i »Bibliofilklubben», hvis formann han var
ved sin dod.
Hans siste arbeider var en ny utgå ve av hans förste bok »Norsk
anonym- og pseudonym-lexikon», Kra. 1924 — storrelsen var vokset fra
128 til 800 spalter, så det var jo et helt nytt verk — og »Henrik Ibsen
bedemt av samtid og eftertid», en bibliografi med et utvalg av citater
på ialt 200 sider, der forelå ferdigtrykt med undtagelse av registret ved
hans dod. Den blev fullfert av bibliotekassistent A. Holtsmark og utkom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
