Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_ JL
Det var ikkje nok med, at han kunde lesa, slik
som Far hans, og skriva og rekna med; men »han
var so brennande god til aa svara or Grunnen« ; —
»det var som han kunde vera Son aat Presten«. Men
Arbeidshug hadde han ikkje; »han kunde visst ha
best Hug til aa vera Skattegravar, liksom den han
heitte etter.« —
Men Daniel hadde større Draumar enn so.
Det gildaste og gjævaste som fanst etter hans
Meining, det var dette store straalende — Taarn,
liksom — av Magt og Glans, som bygde seg upp i
Landet fraa Lensmann og Skulemeistar gjenom Prest
og Fut og Skrivar og Amtmann høgre og høgre, meir
og meir glinsande, like upp til Kongen, som stod øvst
paa Toppen og var klædd i berre Gull. Dei, som
høyrde med i dette Taarnverkét, var store og megtige
og fine og kloke; men dei, som ikkje fekk vera med
der, var liksom Israels Born i Ægypten, daa dei
gjekk og reidde Leir for Kong Farao. Berre aa faa
sjaa desse Kongens Tenarar i deira fulle Glans totte
Daniel var ei Høgtid. Som dei steig fram for den
glaapande Bondemugen i sine herrelege Klædningar,
strake og høge, med glinsande blanke Styvlar, med
snøkvite Kragar um Hals og Hender, med blanke
Brillur yver morske Andlit og med Gullkjede og
Gullringar baade her og der, syntest dei for Daniel som
nokot himmelsk og forunderlegt, som han aldri kunde
stira seg mett paa. Og so audmjuke som Bønderne
stod, so snart desse Stormenn viste seg, og so som
endaa den gildaste Bonden vart bøygd og liten, berre
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
