Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
68
so vondt i Bringa hans. Kunde Vaarherre tillata
slikt? Kunde han lata Far hans koma uppi dette?
Far hans hadde daa altid voret ein skikkeleg Mann
og haldet seg til Boki. Ja, so nær som i seinare
Tid! —Ja, men likevæl. — Nei. nei. Nokot so fælt
kunde ikkje henda. Han sagde det til Vaarherre og,
at det maatte ikkje henda! Han kjende ein
brennande, saar Hug til aa graata, men fekk det ikkje
til. Han sette seg burttil Glaset, og der sat han
med Haand under Kinn og stirde ut i Lufti, lengje,
lengje. —
So kom Lias ein Dag køyrande til Byen i den
nye Bykjerra og skulde henta Doktaren. Daniel
skulde og vera med heim. Det stod smaatt til med
Ole Johannes. Han var komen heim fraa Byen reint
skamfrosen; hadde nok somnat paa Lasset og i Ørska
køyrt ein galen Veg, so han ikkje kom heim fyrr
langt ut paa Morgonen; og daa maatte dei bera han
inn. Han var drivande gjenomvaat og reint stiv.
Og no laag han der med ein brennande Bringeverk,
og so avklard, at Daniel vilde ikkje kjenna han att.
Ikkje samlad han helder lenger. Han berre laag og
rasad, tøvde um Bispar og Prestar og um mangt og
mykje, som der korkje var Ev elder Stev i. Der
var nok ikkje annat aa tenkja paa enn Enden. For
Daniel var dette so fælt, at han tagnad reint burt.
Han fylgde med heim, men var so tung og hugsjuk,
sompian skulde til si eigi Likferd. No var alt slutt.
Og at^det skulde koma so braadt, og so syrgjelegtl
— Doktoren sagde det var Lungebrand. Dei skulde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
