Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
88
kva Lartem maatte heita i Nominativ. »Ho er diger
i Dag«, sagde han tilslutt og pustad. Men med »ho«
meinte Gammeln »Raaheita«, som han altid hadde
svært Stræv med. Raaheita og Pontoppidan, det var
hans tvo Grunn-Fiendar, og mot dei slost han paa
sin Maate baade tidleg og seint. Det var ikkje
Lars, og Rasmus, og Per, som Gammeln hadde for
seg til Høvling; det var sjølve Raaheita, og han var
just Mannen for a a temja den. »Naar ho kjem inn
fraa Fjelle um Hausten, —so rauter ’a«, sagde
Gammeln; »men jeg er Fanden pine mej inte ræd.d for aa
gaa inn i Baasen tel ’a, jeg!« Og naar han so hadde
havt henne under Skuring ei Stund med sin makalause
Grammatikk og sin guddomelege »Periode«, so »jftgu
blei der Folk av ’a lel« for det meste.
Stundom kunde han halda heile Lovtalar yver
denne Metoden sin, som var so hæv, at sjølve Lars
Risvold her lærde a a tenkja logisk elder slutta seg
fram fraa Nasetippen ’og eit Stykke ut i Verdi, —
»og naar jeg engang faar udgivet min herlige
Gram-matik, som ligger hjemme i min guddommelige
Bordskuffe, saa skal der oprinde en ny Æra i dette
formørkede LandU
— Han dreiv paa med Livius. Men der
yver-sette Lars Consilium med Folkeforsamling. Daa
vart der Leven. ’ Gammeln upp, stabbad burtyver
Golvet, vreid seg og jamrad seg som han hadde
vondt —: »Aa Gud hjelpe meg arme Mann! Det
vert ikkje Raad aa liva for meg i denne Verdi!
Dersom dti fekk høyra, Lars, at ein Mann var komen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
