Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_207_
djerv Kar kunde fikta seg fram for ei Tid med
Smaalaan.
Han fekk prøva med det. Det var ikkje annat
fyre. Han fekk betala, naar han fekk
Huslærar-posten sin; det kunde væl ikkje verta so lengje til
dess. —
— »Det er sannt, du skulde ikkje kunna vera
av med ein Dalår elder tvo for ei Tid? Eg skal
ha nokre Pengar av ein Mann; men han hev narrat
meg, og eg er so i Beit!« So paa Lag lydde den
Leksa, som Daniel no eit Bil livde paa. Med
sviktande Tunga og raudnande Andlit las han henne upp:
han visste, han laug, og han visste, at han ikkje var
vælkomen. Men naar Samvitet beit, og Skammi
brann, so trøy stad han seg ined, at han var nøydd
til det; og innst inne var der ein halvtenkt Tanke,
som skaut Skuldi yver paa Vaarherre. —
Paa Forelesningame gjekk han oftare enn fyrr;
det sparde paa Veden. Dm Ettermiddagen sat han
for det meste paa Kaflikjeldaren. Der var varmt,
og der raakad han Folk; stundom vankad der 01, og
i Bladi kunde han sjaa etter, um der var »nokot for
honom.«
Det var der no ikkje; men so hadde han
Samvitet fritt. Paa Universitetet var der ein Dag
utlyst ein ny Huslærarpost, og Daniel vreid seg ved
Tanken um, at den laut han væl søkja. Men daa
han las væl etter, saag han, at Huslæraren skulde
kunna Engelsk, og det kunde ikkje Daniel. So kunde
det ikkje nytta aa melda seg der, tenkte han, og var
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
