Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_214_
i Veg med ein Gong for aa finna dei. Dei budde
paa Hægdehaugen. Men daa han kom der upp, var
dei ikkje heime. Tung og trøytt gjekk han heim og
lagde seg; men han var so svolten, at han ikkje fekk
sova. Han maatte tilslutt upp og eta i seg den siste
Braudskanken sin, og daa sovnad han endeleg, og sov
tungt og lengje.
Han stod upp, rasande svolten, drakk tri Glas
Vatn og ruslad i Veg. Daa han kom upp til
Hægde-haugen, var Ole Bentsen og Peter Dirk just utgjengne.
Dei kom att ut paa Ettermiddagen ein Gong.
Daniel var so klar, at han knapt kunde halda
seg uppe. Men Time etter Time maatte han gaa og
venta, svabbande i Snøsøyla Gata upp og Gata ned,
til dess han kunde tru, at dei var heimkomne. Det
var ein syrgjeleg Dag. Han kunde ikkje eingong
drøyma, utan um Mat, *og Tanken hans stod som ei
utrekkt Klokka.
Tilslutt kunde han ikkje meir. Det sleit for
Brystet av Svolt; han svimrad av Trøyttleik; yver
Augo laag ei heit Tyngd som av Feber. Klokka var 4;
han fekk upp og høyra etter. Med Møda og Stræv
naadde han Huset; han var so veik i Knei.
Gud-skelov, dei var heime. Han pustad ut so godt han
kunde, og stivde seg upp; han vart med eingong so
bljug. Det var nok ikkje sagt, kor vælkomen han
vilde vera her helder; desse Kararne hadde han aldri
havt nokot Lag med, og no kom han for aa laana
Pengar . . . Men ein fekk gjera seg hard. Han
bankad paa og steig inn. Godkveld. Der var myrkt
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
