Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_280_
maatte staa som nokot — ja, som nokot idealt, for
aa bruka det Ordet, — som ei ædel Livsgjerning,
som ein vigde seg til i sine unge Aar, og som ein
med Energi heldt fast som Livsgjerning i den lange
Ventetid. Staten kunde ikkje nøgja seg med
Leige-tenarar og Nærings-Spekulantar; ein maatte krevja,
at Embættsmannen gjekk i Brodden, endaa naar det
— naar det galdt Livet! Difor vilde han minnast
dei mange unge Menn, som no gjekk og
fyrebudde-seg til denne si Livsgjerning, og han vilde ynskja
og vona, at dei fyrebudde seg slik, at Land og Konge
altid maatte hava ein god, ein trufast Embættsstand.
Skaal! Bravo!
Lensmannen drakk, og det graae Andlit^t hans
var raudt som Eullmaanen; han var Stridsmann for
ein stor Tanke ikveld, og det var ikkje so ofta, at.
det gjekk paa. Daniel var reint glad i Lensmannen
for denne Talen; det, han der hadde sagt, var Ord
ut av hans eiget Hjarta.
Men no kom Endre Storr. Der var ikkje lenger
Raad for det.
— Ja! naar det skulde gaa med Talar her, so
kunde nok han og gjerna . . . gjerna prøva. Dei
hadde talat um Bonden; ja; han kunde og gjerna tala
um Bonden. Men ikkje um Odelsbonden; for
Odelsbonden vart meir og meir . . . lian vilde segja Mythe
. . . »Hm!« sagde det rundt Bordet. Men Storr
vilde tala um den Bonden, som livde rundt um i
Dalarne no, — »han, som hev Garden sin standande
i Pant i H3Tpotheken, han, som ikkje lenger eig den.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
