Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_293_
hans tok seg godt upp. Og so var han visst i det
heile meir sjølvstendig no, enn han hadde voret. Han
hadde ikkje lenger slik Vyrdnad for Proprietæren; og
den munnsterke Endre Storr hadde ikkje kunnat
rikka han i hans gamle Tru paa Aand og Ide. Han
hadde ein Dag vaagat seg i Ordkast med denne
Mannen. Vilde Grosseraren vedstaa den Setningen —
hadde han spurt —, at det berre var dei rike, som
kunde vera upplyste? Til det svarad Grosseraren
ja, og han hadde Autoritetar for seg, Tenkjarar, »som
Hr. Kandidaten naturlegvis kjende likso godt som
han«; ja det var ikkje fritt for, at han hadde
Grunnar. Det var ikkje Daniel, som vann i den Striden.
Men han visste, at Storr hadde Urett; Grunn ame
fekk han tenkja ut sidan. Storr hadde Urett i det
heile. Det, han foor med, var paa tvers mot alt,
Daniel hadde høyrt og lært; heile Samfundet, fraa
Kapellan Hirsch til Dølen, fraa Professor Darre til
Eram, vilde samrøystes fordøma slik Materialisme.
So var Daniel helder ikkje so bunden av sine
gamle Autoritetar no som fyrr. Han hadde lært aa
skyna, at det ikkje var Gull alt, som glimad. Naar
endaa ein Mann som Folkehøgskulelærar Meier kunde
vera ein Egoist og ein aandeleg Næringsspekulant,
so var det ikkje godt aa vita, kven ein skulde tru;
»Den gode Borger« laug kanskje mindre enn Folk
tenkte. Kven kunde t. D. vita, um sjølve Kapellan
Hirsch var slik ein Mynstermann, som han galdt for?
Hadde han ikkje ein Gong reist ifraa ei god Gjerning,
fordi han ein annan Stad kunde faa eit Par Hundrad
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
