Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_315_
mykje som han vilde, og no, daa Verfar hans var
daaen, fekk han dessutan Raad til aa vaaga eit slikt
Tiltak. Fyrst maatte han ut av Landet eit Aars Tid
og kvila og samla Lærdom; men so skulde Tanken i
Verk. Han spurde Daniel, um ikkje han vilde vera
m ed paa dette.
»Det vert ikkje stor Løn, du fær; men det vert
so mykje, at du klarar deg paa Lands Vilkaar, og
naar ein hev so ein klarar seg, so skal ein ikkje
hava meir. Og eg veit, at du hev voret uppglødd
for dei Livstankarne, som dette Arbeidet er bygt paa;
og du veit, at Livsmaalet for Mannen, det er at hava
nokot stort aa arbeida fyre og strida fyre; og du vil
aldri trega paa, at du hev ofrat deg til eit so fagert
Arbeid i Aandens Tenest, som dette er. Eg vil
ikkje yvertelja deg; kvar fær taka det Arbeidet, han
kjenner seg kallad til, og der vil han best finna sitt
Livsmaal. Men eg vil beda deg tenkja yver, um
du er stød paa, at du kjenner ditt Kall retteleg.
Du hev tenkt paa aa vera Prest; er du stød paa, at
du vil inagta denne tunge Gjerningen i Tider som
desse? Elder kanskje du hev fenget andre Tankar;
kanskje vil du verta Vitenskapsmann elder nokot
slikt. Men tenk det væl yver; ingen Ting er verre
enn aa »tage Feil a f sin Bestemmelse.«« Brevet
sluttad med ei hjarteleg Helsing; Daniel drog Anden
djupt og tenkte med eit Slags spottande Gleda: han
veit ikkje nokot, han helder. —
— Det fyrste av Brevet, det um By Kvet, lagde
Daniel litet Merke til; det kunde vera sannt paa ein
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
