Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
32
svo minnislaus, og ekki heldur svo skyni skroppinn, að hann
ljeti fara með sig i gönur.
Halldór var fámálugur mjög, leit á Þorstein og Þorkel á víxl,
og jánkaði við öllu, sem honum var sagt.
Hann var alltaf að hugsa; hann var nú reyndar ekki orðinn
á tveim áttum með það, hvað hann ætti að segja, en hann var
bara hræddur um, að sjer yrði mismæli, ef til vildi — að hann
kynni einhverntíma að nefna Jón fyrir Bjarna eða Bjarna fyrir
Jón; en á því reið nú mest að verða samsaga við Þorstein, og
samkvæmur sjálfum sjer. En það var nú reyndar enginn vandi:
segja bara rjett frá öllu nema þessu eina.
Rjett áður en ganga skyldi til sýslumanns, kallaði Þorkell á
þá hjáleigubændurna, og bauð þeim á eintal með sjer. Var þar
sund eitt þröngt á milli vörugeymsluhúsa kaupmanns eins, og
lokað fyrir endan með þverhýsi einu. Framanvert í sundinu var
stór hlaði af tómum tunnum; var þar fylgsni hið bezta fyrir innan.
Þorkell trað sjer inn í sundið inn íyrir tunnurnar, og þeir
á eptir.
Þar tók Þorkell tappann ur fullri flösku, til þess að styrkja í
þeim taugarnar. Porsteinn saup góðan teyg, og þakkaði fyrir sig.
Síðan rjetti Þorkell Halldóri. Hann hikaði fyrst við, en þreif
síð-an til flöskunnar, og svolgraði úr henni langan teyg, þangað til
Þorkeli fór að ógna, svo að hann tók í flöskuna og sagði: »Ekki
nú meira, Halldór minn, fyrri en á eptir.«
Svo stakk hann flöskunni í vasa sinn og sagði:
»Þið ldppið ykkur vonandi ekki upp við það, þó að
sýslu-maðurinn láti ykkur sverja það, sem þið segiðl« Hann brýndi
alvarlega röddina.
»Ætli maður hætti ekki á það!« svaraði Porsteínn, »við fáum
líklega hvort ið er þetta, sem eptir stendur.«
»Já, náttúrlega undir eins og búið er« svaraði Þorkell »ekki
skal standa á því; en þú, Halldór, þú náttdrlega sver líka!«
»Þarf þess — verður það?« svaraði Halldór, og var eins og
honum væri rekið utan undir.
»Það er nú aldeilis víst; en e£ þú ekki vilt sverja, verður þú
klagaður fyrir lygi og falskan vitnisburð — það skal eg sjá um.«
»Eg má líklega til, fyrst Porsteinn gerir það, en eg hjelt það
kæmi ekki til þess.«
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
