Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
165
og það hefir sínar eðlilegu afleiðingar fyrr eða siðar. Veikin fór
að ágerast og verða fljótvirkari eptir sjóróðrana. Svo kom næsta
haust. Og aptur fór hann í verið; það dugði nú svo sem ekki
annað. En þá stóðst hann ekki mátið, varð að hætta á miðri
vertíð, og hafði nauða lítið upp dr því. En nd var
heils-an farin.
Vorið eptir dó faðir hans. Þá var ekki um annað að gjöra
en »sundra« öllu. Elztu börnin fóru í dvöl — á náð og
miskun-semi góðra manna. Og hin yngri hreint og beint á hreppinn —
sveitarsjóðinn. Ara gekk illa að fá samastað. Hann var orðinn
svo einhæfur til vinnunnar; gat helzt rjátlað við kindur og sótt
kýr og hesta. En það er nd svo sem ekki mikil vinna af
full-orðnum manni. Og svona aumingjar þykja ekki til þokka á
stáz-heimilum, þó guðhrædd og kærleiksrik heimili sjeu. Þó hafði
hann samastað að mestu um sumarið. En svo kom veturinn, ja,
þá fór nd að vandast málið. Hann átti nd svo sem ekki meira
en fæðið fyrir sumarvinnuna. Það vissu nd bæði guð og menn,
sagði Grímur á Gili, sem hann var hjá, á
niðurjöfnunarnefndar-fundinum um haustið. Og hann sagðist segja það hreint og beint,
þó að hreppsnefndin gerði þá ráðstöfun að låta Ara vera tima og
tima å bæ þennan vetur, þá áliti hann sig undanþeginn að hafa
Ara eina einustu nótt. Oddvitinn ræskti sig, að heldri manna sið,
en hinir nefndarmennirnir tóku upp i sig, en sumir i nefið, en
enginn svaraði Grimi bónda, — það var svo sanngjarnt, sem hann
sagði. Og svo var hann efnamaður, og annar stefnuvotturinn i
hreppnum. Hreppsnefndin komst ekki að neinni niðurstöðu með
Ara á fundinum. En ákvað að gera ut um það eptir messu næsta
sunnudag. Og þá lofaði Grimur að sjer heilum og tófandi að skila
Ara, þó helzt væri um seinan.
Strax eptir messu settist hreppsnefndin i stofu og fór að bjóða
Ara upp. Allir bændurnir hristu höfuðin, og nefndin vissi vel,
hvað það þýddi, — enginn vildi taka hann. Og svo geispaði
oddvitinn, sáran, þungan, langan geispa, og benti á, að hann gæti
látið sýslumanninn dæma Ara niðor, ef enginn ætlaði að taka
hann. Eiginlega væri nu vergangur fólks á móti lögum, þó sumir
hreppar vikju frá því undir svipuðuðum kringumstæðum og hjer
ættu sjer stað. Grimi á Gili fannst od4vitinn lita til sin, þegar
hann sagðist geta látið sýslumanninn dæma Ara niður, svo hann
flýtti sjer að gripa siðari setninguna; hjelt það væti hart að hanga
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
