Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
177
Da vi trængte til Torden,
Han blæste Luren når Vægterne sov.
Kender I så Karl Ploug?«1
I þeim flokki var einnig glaðværa stúdentaskáldið Hostrup.
I gleðileikjum sinum (»Andbýlingarnir«, »Titlingur i trönudcws«,
Æfin-týri d gönguför«, o. fl.) húðflettir hann með meinleysisbros á vörum
allan oddborgaraskap, og lofar eða gjörir góðlátlega gys að þessu
svo-nefnda »fyrirmyndar« stiidentalifi, — og allt þetta i svo
velvöld-um og hnittilegum samtölum, að hver persóna kemur fram Ijóslifandi
með öllum sinum stjettareinkennum; það er svo meistaraleg
ná-kvæmni i lýsingum hans, að þess voru eigi áður dæmi i
dönsk-um bókmenntum. Þar var og Goldschmidt, maður af
Gyð-ingakyni; hann dró fyrst á flot með »Vikinginn«2 sinn, hlaðinn af
hárbeittri fyndni, og hjó strandhögg og nam nesjanám, hvervetna
er hann fór, jafnt i ríki gamalla, þverúðarfullra einveldissinna,
sem hjá framgjörnum þjóðfrelsisborgurum (National-Liberal). Seinna
samdi hann fjöldann allan af skáldsögum, er telja má með þeim
beztu i bókmenntum vorum; eínið er tekið úr samtið skáldsins
og snertir einatt lifskjör og háttu Gyðinga; málið er aðdáanlega
ljóst og hreint og einkar smellið; framsetning og fyrirkomulag
efnisins minnir mig, þótt undarlegt megi þykja, á
Islendingasög-urnar gömlu, að því er það einkenni þeirra snertir, að tildrögin
að hinum einstöku atburðum sögunnar eru rakin frá rótum eða
að minnsta kosti svo langt sem auðið er, þannig að auðsætt
verð-ur, hveisu aðalviðburðirnir eiga orsök að rekja til ýmsra smáatvika,
er í fyrsta áliti virðast harla ómerkileg; — að eins er
mismunur-inn sá, að sögurnar fást einkum við áþreifanleg ytri atvik, en
Goldschmidt lætur sig mestu skipta sálarlif þeirra manna, er hann
segir frá, og þær breytingar, er það sætir i svaðilförum lífsins.
Þessi þrjú siðasttöldu skald, er taka nálega samtimis til
rit-starfa, eru frábrugðin hinum eldri skáldum, meðal annars að þvi
leyti, að skáldskapurinn er þeim ekki eitt og allt, og þeir mundu
vist allir hafa skrifað undir þau orð, sem Hostrup (einn af
þess-um þremur) leggur í munn ungu og efnilegu skáldi, sem óðar
1 Þ. e. Hann stóð við stjórn, er vjer stefndum á Norðurvegu, hann var vor
Þór, er vjer þörfnuðust þrumu, hann þeytti hornið, er verðirnir sváfu.
Kannist þið nú við Karl Ploug?
2 Þ. e. »Korsaren«, dagblað er G. hjelt út.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
