Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
212
hjelt áfram »skólakennarabókmenntunum*. Af rómönzku
stefn-unni gömlu fara nú líka að spretta upp nýir, töfrandi fagrir
frjó-angar, og mjer er nær að halda að fáir hafi betur hitt þýðasta
hreiminn í hinu mjúka máli voru en Ernst von der Recke í
erindinu þvi arna:
»Hörer du, Elskede, vågn under Lin.
Min Fred du mig bringe!
Ikke mig lyster den skummende Vin
Fra Mosel og Rhin.
Bring mig din Rosenkind fager og fin,
Læg den til min.
Hid er jeg flöjen med Ild under Vinge.«1
Þessu næst er að gefa gætur að, hversu rithöfundar vorir á
áttunda tug aldarinnar halda fram þeirri braut, er
»forbrotsmenn-irnir« um miðbik aldarinnar höfðu brotið, og hversu þeir
jafn-framt breyta stefnunni. Sjerstaklega ætla jeg að taka til meðferðar
þrjá unga höfunda, sem allir eru fæddir á árinu 1857.
Þá er fyrst að nefna Karl Gjellerup. Hann lagði upphaflega
stund á guðfræðisnám, en meðan á því nánii stóð, hneigðist hugur
hans smámsaman til skynsemistrúar, og í fyrstu ritum sinum kemur
hann fram sem hreinasti prestahatari. Hann er dálítið brot af
vís-indamanni, enda ber það eigi allsjaldan við að þurdrumbslegum
og stirðbusalegum vísindabýfum bregður fram í miðju kafi bæði í
sögum hans og ljóðum. Onnur eins orð og t. d. »Hjernemasse«
(heilaþykkn), »Ködfibre.« (holdtrefjar), »Nervetråde« (taugastrengir)
og »Blodkar« (smáæðar) eru — að minnsta kosti enn sem komið
er — eigi sjerlega smekkleg í skáldskap. Hann hefur frå upphafi
vega sinna verið offrekjumaður mikill (radikal) og hlutsæismaður
frá hvirfli til ilja og jafnan hefur hann verið helzt til
mærðar-mikill og þunglamalegur í ræðu og riti. Skömmu eptir 1880 gaf
hann út heljarlanga skáldsögu, er nefndist »Lœrisveinn ’fjóðverja.«;
sú bók vakti mikla eptirtekt, sumpart vegna þess að ýmsir lifandi
menn voru þar teknir til fyrirmyndar, og þar á meðal
guðfræðis-kennari einn við háskólann, og sumpart vegna þess, að Gjellerup
hefur þar hvað eptir annað til skýjanna andlegt líf og menntun
1 Þ. e. Heyrðu hjartkæra mær, vakna þú und líni; færðu mjer friðinn minn!
Jeg hirði ekki um freyðandi vín frá Mosel og Rín. Kondu með mjúka,
rósfagra vangann þinn, leggðu hann við minn. Hingað er jeg floginn með
eld undir vængjum.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
