Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
138
III. TIL VORSINS 1892.
Þessi langi vetur vor
vekur stranga pinu.
Hvað mig langar, ljúfa vor,
liggja’ í fangi þínu.
Par ég hlýöi’ á þýðan kliö,
þegar síð á kveldi
roðnar hlíðin vafiti við
vors af blíðu-eldi.
Komdu hart að hita geð,
hafðu ab skarti blómin,
komdu bjarta brosið með,
blíða hjartans óminn.
Út með dröngum ómar kátt,
er þú göngu sýnir,
mér hafa löngum látið dátt
lóusöngvar þínir.
Vermdu hnúka’ og blásin börð,
blíða hjúkrun gefðu,
alt hið sjúka’ og auma’ á jörð
örmum mjúkum vefðu.
Vetur deyr, hve drekk ég þá,
og dögum eiri ljósum,
ilminn reyr og feðming frá,
fjólu’ og eyrarrósum.
IV. VORKOMA 1896.
Pína iðju’ er yndi’ að sjá,
eltur ryðjast harðar.
Velkomin gyðja vorsins há,
velkomin niðjum jaröar.
Okkur þab er inndæl sýn,
öll þín laða sporin,
er þú glaba gyðjan mín
geng’r í hlað á vorin.
Ó, hve líka þú ert þráð,
það eru’ ei ýkjasögur.
Engin er slík um okkar láð
yndisrík og fögur.
Fugla kvæði er unan ein,
unir hver gæðum sínum.
Er sem græði öll vor mein
ilmur af klæðum þínum.
Breiðist dúkur blóma’ um völl,
bárur strjúka þangið.
Taktu sjúka’ og okkur öll
upp í mjúka fangið.
Blíðusvör þín séu ör,
sálarfjöri’ ei týnum,
meðan gjörir kær vor kjör
koss af vörum þínum.
V. VETRARKOMA 1895.
Senn fáum við æbi kaldan koss,
úr kjöltunni slæðir fjúki
hann vetur, sem læöist leynt að oss
á ljósleitum klæðisdúki.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
