Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
122
Fedraheimen.
8de Juiii 1878.
rode, Vargen og Fenaaren, —— i alt detta sinn
han nokot Fagert og Merkjande, og i alt ser han
som ein Spegel paa Guds Magt, Visdom og
Kjærleik. ·AltJordisktvert syr honom til ein Spaa-
dom Um det Himmelske; alt Endelegt vert eit Bi-
læte paa det Uendelege, —- just fyrdi han ,,er
heime i Himmelen.« »
So er det ikkje held nokon Filosof elder Verds-
legvismann, men just ein Læresvein av denne Je-
sus, som hev set og kjendt og i sorunderleg varme
og hugtakande Ord utsagt den »Lengting og Sukk-
ing i all Skapningen, som med oss stundar mot
Guds Borns herlege Fridom« (Rom. 8· 19 slg.)
Av di Paulus var so sullt »heime i Himmelen",
nett disyre hev han paa ein so overlag sin og
djup Maate kunnat tyda det Jordiske, oss til eit
Fyredome· J Ljoset fraa LEveheimen skal Guds
Tale i Naturen ikkje vera oss myrk og kald, nei,
men ljos og klaar og hugvekkjande
Men er detta so med den livlause Naturen,
so gjeld det endaa meir um Maanen, som er lik-
som Kruna og Blomen’ av den heile Skapning.
Med den varmaste Samhug og gloggaste Forvitna
hev Jesus gaatt etter all Mannsens Ferd, hans
Tenkjing og Tale, hans Gjering og Vering, og
allstødt viser han oss til det. Her syner han oss tvo
« Menn, som byggjer, den eine paa Sand, den andre
paa Fjell; der ein, som greo etter Skattar elder
handlar med-Perlur; der ein, som byggjer Vin-
hagar elder saar til sine Aakrar. Her viser han
oss eit Kvende, som syrer sin Deig, der ein Tjuv
som kryp inn gjenom Glaset; so ein Fiskar, som«
steller med sine Garn, og so ein Hjurding, som
vaktar sin Bøling; her dei Jomfruer, som ser til
Vrudlaups, og der ein Konge·, som dreg iHerserdz
her ein Mann, som byggjer utan aa gjera upp
Kostnaden, der ein Tenar, som4 ventar paa Hus-
bonden sin; — alt legg han Merkje til, alt sinn
han Meining i, alt hev han Medhug med. Lika
eins med Hendingar og Høre i Tidi. J alt ser
han sin Faders Visdom og høyrer hans milde,
aalvorlege Røyst.
Men me —- kor dauve og blinde gjeng ikkje
me gjenom Livet, og kor litet ser og royner ikkje
me imot detta! Det er snaudt me vyrder Guds
store Verk so mykje, at me bryr oss um aa sjaa
paa det; desse nymodens Jesri Disiplar vil «osta
vera klokare i detta Stykkjet enn Meistaren sin.
Sume av dei er komne so radt burti Ørska, at
dei snart held det syr Synd aa lata upp sine
Augo og sjaa og fagnast ved alt detta store og rike
Liv, som rører seg ikring oss baade i Naturen og
iMannheimen. Var me so sannt rett heime i
Himmelen, so skulde me nok og saa eit annat Syn
fyr det, som er paa Fordi-· J alt det me saag,
vilde me sinna evige Tankar; alt vilde saa Meining
fyr oss, og hugga oss.
Paa same Maaten vilde me faa Syn fyr det
Store og Verdsulle i kvart einskilt Mannsliv og
kvart einskilt Menneskje. Veit du syrsi, kvat eit
Meniieskje er, so ser du ikkje«lenger med Kaldhug
paa Nokoii. Sjaa paa Jesus, korleids han tok
det. Der var inkje Barn so litet, ingen Gamling
so skral, ingi Magdalena so nedsleppt, ingen
Tollar so syndsull, ingen Sjukling so usysen, in-
gen Helsotting so vonlaus, at Jesus heldt seg fyr
god til aa elska og hava Samhug og tyda alt
væl og hjelpa, der Hjelp turvtest. J kvart einaste
Mannsbarn ser Jesus nokot stort og himmelsk;
for han ser etter Guds Tanke i det, og ikkje etter
det, som syner seg fyr Augom. So maa og me
æra kvar og ein, just fyrdi at kvar og ein erMen-
neskje. Kvar Manns Røyningar, kor smaae dei er,
hans Livsveg, kor litet lysande, hans Sut og hans
Fagnad, hans Fall og hans Uppreisning, alt vil
du sjaa paa med Samhug og finna Meining i,
naar du hev det rette Auga. Og du vil hugheilt
vera med i alt Mannens Stræv og Arbeid, baade
i det store og det smaae; men endaa vil du ikkje
tulla deg sjolv burt i Strcevet; for du hev ditt
faste Augnemed i Himmelen.
Den sanne Jesu Svein maa altid med San-
ning kunna segja: uihil humani —3« ma a1ienum,
Manns Sak er mi Sak!
Amerika-Brev.
Chicago, 15de Mai 1878«
Her er no al Von til eit makalaust· godt
Kneite-Aar mest yver alt Landet. Paa dei Reppom,
som Grashoppa hev snoydtso styggjeleg i nokre
Aar, er det no med det gildaste. Den norske Far-
maren er daa segjen og sæl, maatru, naar han no
gjeng og ser paa, korleids alt paa Farmen veks
Peter SchlcmihL
(Etter Chamisso ved Andr. Holaas.)
Framhald
Han trod fram og tok snjaalt Ordet i sin
Herres Namnf« »Hans Herre korkje kunde elder
vilde taka imot lik Metnad;-·«) »her maatte vera
eit Mistak; men dei gode Byfolk skulde likvelhava
Takk fyr deira gode Vilje!« Men desse Ord sette
han Kransen paa Hovudet aat den fagre Drosi,
rette henne med Vyrdnad Handi til Uppstoda og
gav Presteskapet, Magistrateii og heile Deputatio-
nen ein Vink um aa gjera Veg. »Fleire kunde
ikkje koma til.« So sprang han inn i Vognen att,
og skjott gjekk det i strjukande Tan til Byen gje-
nom ein drusteleg Æreport av Lauvverk og fagre
Blomar. Kanonur vardt avskotne kvar Minutt.
Vogneii heldt ved det Huset, Bengel hadde leigt
— aat meg; eg sprang raskt utor det drikke Romet
inn i Dyri og kloyvde Mengdi, som hadde samnat
V) Semd, Ære-
seg til aa saa ein Skimt av meg. Dei ropade
,,Live!«, og eg let dubbelte Dukatar drysja ntor
Vindango. Um Kvelden vardt Byen sriviljugt app-
lyst med Vaksljos i Ovmengd fraa mest kvarteina-
ste Vindauga.
Og eg visste enno ikkje, kvat alt detta skulde«
tyda, elder kven dei tok meg syre. Eg sende Ra-
skal ut paa Njosn. Han sekk daa vita, at Folk
hadde sengjet Spurdag paa, at den gode Kongen
av Preusseii rejste gjenom Landet under eit paa-
teket Greive-Namn, at dei godt hadde skynat,·kven
det var Bengel tente, daa han nyst var inne i
Byen og leigde Hus aat ein fornætn Framand«
og straadde Gull ut i Mengd, og at dei var ov-
glade no, daa dei hadde Vissa um aa hava meg
sjølv i deira By. No hadde dei visstnog røynt,
at eg vilde halda det strengaste Jakognito ·’«·-), og
dei skynade, at dei hadde gjort Urett ved aa lyfta
paa det Løyndeslør, eg ikkje vilde hava lyst; men
- eg letstvera vreidare, enn eg i Royndivaiz meinte
dei, og endaa i min Vreide hadde eg vist so stor
Hollskap og Naade, at dei hadde viss Von um,
’i’) Vera ukjend.
.
og blømer. Eit godt Aar var det isjor ogso fyr
slestalle, og vert det no eit »Kronaar« atpaa, so
lyt jamvel den veikaste Farmaren koma paa sast
Fot atter. Fyrsnokre Dagar sidan saag det likaso
gildt ut fyr altslags annan Avl som syr Kveiten;
men dei siste Nætterne hev voret so kalde, at Bær-
hagar, Frugtha«gar, Potetaakrar og Maisaakrar hev
sengjet ein stygg Knekk yver ein stor Binlk av Lan-
det. Maisen er det ikkje sor seint aa saa uppatter,
so at det er Botevon med den; men den sinaste
Frugti er det inga Raad med. Denne Smikken
naadde ikkje mange av »Norskarom«, for dei driva
ikkje myket med Frugtavl. Mengdi av dei Norske
era Kveite-Farmarar, som ikkje hava mange Krytur.
Ein og annan hev tekjet seg syre aa elja upp Kry-
tur og selja, og·detta hev bitalat seg jamt og
godt. Desse Krytur-Farmarane vyrde ikkje Gras-
hoppe-Støyten det Slag, og scele var dei. Andre,
som lm lenger sud, driva mest paa MaissAvl og
Grise-Aling. Deielja upp og seita Grisen paa eit
halvt Aar elder eit Aar og selja hati i Dristevis
til Slagteriom. Men denne Sprengfeitingi gjerer
Griseslaget so klokkt og kloyrigt," at heile Hopar
osta sturta av ei elder onnor Sjuka.
Sume Staden mest i Visconsin, hava dei
norske Farmarane i dei siste Aarom, etter at dei
hadde pint ut Jordi si med Kveite utan aa hevda,
tekjet til aa leggja Magti si paa aa halda gode
Mjolkekjyn Det er »Sveitseriet« elder ,,Mejeriet",
som dei no setja si Lit til, og det loner seg godt-
J knar Krinsel av Farmar er det daa eit Yste- og
Kjinnehus. Dit skasfa Farmarane ijlki si og
faa ei viss Bitaling fyr Potten, elder ogso bitala
dei ei viss Deildav Mjolki fyr Ysting og Kjin-
ning og faa sjølv Bitalingi fyr Often og Smoret,
som vert selt under eit.-
J nokxe cw dei Sidste norske Bygdom i Vis-
consin driva dei mest paa Tobaks-Avl. . -
Det hev voret tronge Tider no nokre Aar
fyr Folk i Byom, i Minom og i Fabrikom. Det
hev voret vandt um Arbeid og litiLoii. Ei uhor-
veleg Mengd Arbeidssolk hadde i dei gode Tidom
stroymt inn til Byom. Her tente dei gjildt, roykte
Cigar, drakk Ol, klædde seg sint og livde som Priii-
sar. Farmarlivet vart reint mismcett. Men no
hev det vendtseg um. No er Farmareii den trygge
og lukkelege Mann, som alle Tider hev Tak yver
at eg i mitt innste Hjarta ikkje tok deim illt app,
det dei hadde gjort. —
Skalken totte Saki var so trøysam, at han
ved aa roda hardt til Vorgararne og lata Ord
salla um Strasf og Unaade gjorde det meste, han
kunde, til aa styrkja deim i deira Tra. Han gav
meg ei myket logleg «Fraaseg11 uni Njosnarserdi
si og hermde soleids etter baade seg sjolv og Brys-
«solket, at egvsjolv tok til aa sinna det snodigt, og
daa haii saag meg draga paa Smilebandet tok
han Vandet heilt av Skrynjesekkjrn og kom med
den eine Rispa lvglegare og meir sorvitneleg enn
den andre. Og eg- eg torer ikkjenegta det— eg
var ikkje langt fraa aa tykkja, at det ikkje var det
verste, som kunde henda, aa verda halden fyr eit
krynt Hovud.
Kvelden etter let eg gjera ein stor Fest under
Trei, som lagde Tunet sramsyrmitt Hus i Skugge,
og innbaud heile Byen til Festen. Den Kraft,
som min Pung aatte, Bengels Umsorg og den
hendige RaskalsUppsinnsemd gjorde, at altvardt
ferdugt trass i den stutte Tidi. Det var reint
utrulegt, «kor rikt og fagert allt vardt tilbutt i dei
faae Timarne· For ein Dramb og Drust, og for
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
