Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
« Fedraheimen.
Eit Blad dat det norjke LFolket
MMJW
Kjem ut kvar Onsdag og Laurdag.
.– l ; - «
’I Pris fyr FjordtftiszdYoth
M 76 Kr. 1,10 (=. 33 ß) mkd ·
-s . Porto og alt. Betaling
fyreaat.
Onsdag deri 13de Novcmber.
Lysingar kostar 10 Øre
(3 ß) Petitlina, og daa 1878
etter Maaten fyr større o
Bokstavar·
ilett gamle Misf.
Sumais og Sundag vai- det;
gauken han gol,
og alt Stod og blomde
i blenkjande Sol;
vinden i topparne
guStad So linn, »
og fagre fuglar Sumde
fra nut og til tind.
Og da det« leid pa dagen,
av gjente og av gut
ein Sag So mange reika
pa hygdavegen ut;
og Snggt dei tok te’ Hokka Seg
innunder husk og tre, ,
da kunde ein langvegs hoyra
deim Skratta og lee.f
Men Som det jamt Seg lagar
nar munnen kjem pa gong, ,
at minne um gamle dagar
vil vakna i Segn eg Song, ———
So tok me te- fortelja
nm mangt eit gamalt hend’z
da hadde kvar Sj 1·egla,
som litet vai- kjend-
So tok dei te’ forteljsa
um haugafolk og t1—oll,
um koSS han Pa".l pa hakken
Slog huldri ikoll,
nm han Ola herframme,
Som i fjellet ei nott
heyrde dei ,,hulde«· Spela
So fager ein Slett.
No meinte vel Sun1e,
han berre hadde drøymt,
at inkje slike vette
i Hellet var gjoymtz
men andre totteSt vita
fyr«viSst, at til dei var;
dei hadde so ofta hoyrt det
hade av mor og far.
VL jan vist maa dei finnast««,
tok gamle Gunleik i,
han farbror Sag dei osfta
i fjell og i li;
og inlkje ma det undra oss,
um Soleids det er,
So mange rare krafter
do jordi i seg ber-
Eg hugsar i mi h»eimhygd,
der eg levde Som gut,
han karbisor hadde gravet
ei øks or jordi ut;
og vel var ho gomol,
men for verk elder Sott
ho vai- for alle livande
til Største helsebot.
—— F01- lengje lengje Siden,
ds- atte gamle Sjur
den heile Bakke—grendi»
der nie mann no bn1";
han budde i granskap
med han Torlcjel·th Mo,
Som atte- Store vidder
fra berg og til Sjo.
Og elvi, Syss- 1"o1’ dansande
alt fra den innste gil,
vai’ millom deSSe gardarne
det gamle grenSeSkilz
men midt i elvi lag der
ei øy, Stor Som ein gard;
dit ingen torde vaga Seg,
da haugafolk der vai-.
Men Sj111-, Som vilde Syna,
at han var inkje 1·ædcl,
han tok te’ 1sydja øyi,.
som tett med Skog vai- klæddz
han grov og han Sadcle,
og det trivdeSt So vel; —
han haugafolk ei anSad,
han var no lika Sæl-
Da Torkjel tok te’ Skynas,
at dette gjekk vel,
han kravde halve øyi
alt ettei« ret og Skjel;
og Sjur gav Svar tilbaka,
dei fekk talast ved i ro,
So Skuld dei vist hli vener
og samde dei tv0.
So drog dei tilmøtes
Som den tid Skikk det vai-,
og hade var dei væpnad,
Si økS pa herdom har;
So drog dei ti1møtee
pa den umStridde øy,
da tenkte vist ingen,
at han her skulde døy.
Men da dei kom til Samriids,
det inkje gjele So bradt,
dei roddesog dei tvistad,
til det vaist langt pa nottz
den eine vilde hava
alt det, han hadde rudt,
da tykte »vel den andre,
hans ’Stykkje vakt fois Stutt.
So vart dei heilt uppyuSa1118,
og dei’ fall kvaSSe ord;
da vilde ingen gjevra
ei handsbreidd med jord,
og fyrr dei S·jølv· det vis-Ste,
klang økSi deim i hand; —-
dki kunde ingen taint deini
korkje med haSt hell hand-
Han Torkjel iimlg i sinne
med mange clJersve hogg;
han Sjur tok meire unda,
do vai- den gamle Snogg;
men Sidstpa va1-t han ogSo
alt meir og meire ill,
og Striden vakS og vakt tilslut
Skymeleg hard og vill.
Da Sette Sjur i okSli
hans Torkjel økSi fast,
men Same Stuncli ramadst han,
So Skallen hans brast;
So Sturtad dei hade,
So laut dei hade døy,
avdi dei vilde rana Seg
haugafollcets gy. —
Men Sidan var dei- ingen,
som hraut deira fred;
han farbror var den fyrSte,
som vagad Seg derned·
Ei økS han grov or jordi,
han vai’ ’kje reecld det slag; ——
men aldri ineire fekk han
ein lukkeleg dag.
Men øksi kekk han med Seg,
det var ei gava god,
avdi at ho var tvegi
eingong i«mannahlodz
for vel var ho gomol,
men fois verk elder Sott
Iho var for ·alle slivande
til Største helS·ebot.
Ein Stryk henne rangeols
med kast og med Sving
rundtum den Sjuke fleklken
tri gonger i ring,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
