Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Christopher Bruun, 1839-1920
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
der, bad um å få anten Noregshistora eller
verdshistoria, svara Bruun at han ikkje våga seg til
det. Det var uvisst um han kunde greida det.
Dette såra Janson. Han visste med seg sjølv,
at fortelja soga, det kunde han. Det vart
likevel slik at Janson skulde få freista, og det synte
seg at han her nettupp var komen på rette
plassen. Seinare tok han til å halda foredrag um
eventyr og folkeviser. Bruun var den fyrste som
synte honom det verdet desse har.
Til skulen kom det elevar frå mange stader.
Ein gong kom ein student der for å gjera seg
kjend med skulen og upplæringsmåten. Han for
snart av att. Han greide ikkje kosthaldet på
skulen. Han kunde ikkje greida deira spartanske
supe, sa han. Ein annan gong kom ein som
hadde gått seminariet. Sjølv hadde han ikkje hug
til det, men foreldra hans vilde endeleg ha
honom på skulen til Bruun. Han var der heile
vinteren. Han sa fyrste dagen beint ut til Bruun
at han ikkje kunde skyna kvifor far hans
endeleg vilde senda honom på folkehøgskulen. Han
kunde alt fyrr av det dei kunde læra honom der.
Då han hadde vore der ei tid, vart han spakare,
og då han for um våren, sa han: «Ein ting har
eg då lært her. Då eg kom, tykte eg at eg kunde
all ting; no tykkjer eg at eg kan ingen ting.»
Janson var ved skulen i mange år, og han
lærde mykje av Bruun. Han har gjeve denne
skildringa av honom:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
