Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
195
vært, alt e eide og åtte, første dagen han va på
Rosvold, sa han:
— E syntes dæ va rent besett å hør på, e,
som kje kan reknæ meir hell et bån.
Da knegget de fire bøndene, som satt der,
og rystet tvilende på hårmankene.
Og en bred kar, med kruset mørkt skjegg
i ring om haken, åpnet de tykke, rakete lebene
og sa:
— Di ha då kunne rekna så mykkje di trengte
te, både du og di som ha vore førre de på Ros*
vold.
De andre nikket, og gav ham medhold.
Og en tynn, mager mann sa, og var rapp og
syngende i mælet:
— Dæ har no allti vært slægta di, som ha
båret bjølla her i bygda. Vi ander vi dilta no
bare ette, vi då, sa han.
— Ho ha kje leid os ut i nokko gale, den
bjølla, dæ e veit, sa den skjeggete og drog langt
på ordene.
Og et surt smil la sig om de tykke lebene.
— Han har beire hode hell e, han som bær
bjølla no, sa Hans og slo Johan på akslen, så
han sokk i hop, og blev sittende en stund like*
som skeivskuldret og se ut for sig med et for*
legent og litt pinfullt drag over det blekgrå an*
siktet.
De andre sa ikke noget til det.
De tidde, og satt hver for sig og tenkte:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
