Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
152
dersom han ladde livt ved denne tid, vilde de vel vori
ei avgjord sak, at kvade var hans. Kor som er, maa
skalden ha vori ein utlærd hirdmann og „diplomat“,
og for so vidt kann de og liggje nær aa tenkje paa
ein nordmann eller ikkje islending, so mykje meir som
innhalde skil seg so sterkt ut fraa de me elles kjenner
so vel fraa den vanlege islendske skaldskapen.
Sættarmotsflokk.
1. 4.
Gramen, han som gjerder Bause bøndar segjer
grunnen og nordfraa læser byrge ord høgt, slike
Øyrasunde med stamnar, som naar mennar møtest
støytte langskip i sjøen. mest harmar dei andre.
Stamnar — av gull dei straalar — Sterkt um alt dei stridest,
stemner kvast igjenom stygt de teiknar til usnar
have vest for Halland; semjing og sein fredgjerd ;
hardt skipsbordi bivrar. ` snøgt veks hjaa hovdingom ovmođ
2, : Š.
Jamt gjerder med skeidar Harm hjaa hovdingar ovleg
jordi eidfaste Harald; hættalt er, skal ein sættast;
Svein òg gjenom sundi menn som millom skal gange
sigler honom til møtes. maalemni vèg i skaalir.
Leidangsførar som læser, Kongar de sømer aa segja
lovsæl, kvar hamn med stamnar slikt aat som folke likar;
sørfraa, hollig hermagt vondhug de valdar, um mennar
hev av danir ute. verre komne maa skiljast.
3. 6.
Slagdjerv gram! du siglde Hoøyrt eg hev at glade
sør til avtala stemne, Harald og Svein baae
som alle danir ynskte, — gaavost gisl mot meinraad,
aatleid eg ser kje mindre. — Gud de er som verkar.
Svein nordpaa seg nøyte vilkaari der med vitne
nær til landemerke ved vart tekne, — dei halde
vil mot Harald; vindsamt eidane ukrenkt og freden
vart de utfor breide lande. allheil, folki baae.
Han som læser (stengjer) Øyrasunde, d. e. kong Svein.
— Aatleid, tilhøve, grunn („anledning“). — Byrg, velberga,
sjølvgod, kaut, stolt. — Ovleg, oversleg, storleg. — Hættalt,
spelegt, faarlegt. — Sættast, semjast, forlikast. — Verre komne
(farne), ille stadde (um ikkje de vert fred). — Gaavost, gav
kvarandre.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
