Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
125
»Svefninn kemur, síztervarir, svo sem annar goðaher«,
aptur svarar aldinn Hringur »unna muntu hvildar mjer».
Friðþjófur sinn feld þá breiddi foldar yür kalda iaut;
hvftar hærur Hringur síðan hnegjavann i kappans Skaut,
svaf svo vært sem vaskur halur vígamóður skildi á
eptir blóðugt orravéður eða barnið móður hjá.
En er fastast sjóli sefur, svartur kVakar fugl á meið:
»Friðþjófur inn fræknil skunda, fylki ellihniginn deyð!
eigðu sjálfur dýra drottning, drósin gaf þjer koss og mund;
engi þig hjer aögum lítur, engi rís úr dauðans blund«.
Kappinn hlústar. Heyr! þá syngur hvítur fugl á grænum
kvist:
»þótt ei menn þig megi líta, mun þó Óðinn sjá þig víst;
viltu sofinn vega öldung — verjulausum nfðast á?
enga heill af iUu verki eða^sæmdir muntu fá« f
Fuglar þagna, fleinabjótur fránan hjör úr skeiðum dró;
hryllti við og honumfleygði hendi frá í dimman skóg.
Fuglinn blakka beint á Náströnd báru þegar vængjatól,
en sem hörpu helgur rómur hinn sjer lyptir móti sól.
Hringur vakiiar: »Vel er sofið, vaeran«, kvað hann
»hlaut eg blund;
vel er oss á vengiauðu* ervakir þú meðhjör við mund;
hjör eg sagði — heyrðu, Gestur! hvar er síðunautur þinn?
hvað hefur undurykkur skilið?—efni þess eg hvergi finn«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
