Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
129
Njóti hans enginn!
ei skal þig saka; —
aptur þú sjer mig ei fyrr enn hjá Hel!
Ei mun oss hlotnast
aptur að líta
reyk þann, er feðranna rýkur á grund;
nornirnar drottna;
nú mun in hvíta
Hrönn veita’ oss griðland að helfararstund.
Leið ei til stranda,
lofðungur! svanna,
sízt þegar blástjaman blikar svo hrein;
ske má við sanda
skírt milli hranna
skíni á víkingsins landræku bein«.
Svaraði Hringur:
»Sårt er að heyra
hetjuna æðrast sem hjartveika mey.
Hvað er nú? — syngur
Hel mjer i eyra? —
hvað þá? — sem aðrir eg fæðist og dey.
Urðar dóm flúði
engi, sem hefur
örlaganornanna fallið í bönd.—
Hjartfólgna brúði
Hringur þjer gefur;
annast þú, son minn! unz erfa skal lönd«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
