Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
IO Av laak Ætt
vart han raud heilt upp i Haargarden. Daa han
kom heim den Dagen, merkad han, at det var
stuslegt og audt paa Hegglid. Stova var trong
og myrk, Far hans’so tagall, Lars var ute;
Leiv sette til Skogs. Der gjekk han og dreiv
millom Sol og Skuggar; hans nyvekte Hug
fødde Tankar og Kjenslur, liksom Solbakken
um Vaaren skyt Blomar og grøne Straa." "Han
kjende seg baade frisk og ufrisk. Skogen stod
der ung og grønkande, dei myrke, digre Gran-
buskur laag og svam i Sol og Blaatt, Fjelltopp-
arne stod so reine og ljose, Lufti var vid og
klaar, roleg og gjenomsynleg ende til Himmels,
djup som Havet, full av Sol og symjande
Fuglar. Det er vent dette, tenkte Leiv, naar
han saag upp..
Det var helst ei Gjenta, som han hadde
lagt Merke til. Ho var stor og staut, helder
før enn mjaa, hadde digert Bryst og sterke Aks-
ler, ein frisk, aalvorleg Munn og myrke, klaare
Augo. Men so var det ei til, som han hadde
set seg glad i. Ho var mindre og grannare;
Munn og Augo hadde eit sorgblidt Smil, som
drog han sterkt; Haaret var brunt og uvanleg
digert. Desse tvo steig og kvarvi hans draum-
sjuke Minne som Havfruvur paa Bylgjetoppar;
han gjekk som i Ørska og kjende ikkje Jordi,
han steig paa.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
