Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Seld til den Vonde, 125
Jomfru. Ho hadde gløymt, at det, som gjekk
an millom Bønder, kunde vera den verste Ære-
løysa for betre Folk; ho var utskjemd; mil
lom godt Folk kunde ho ikkje lenger koma;
tilmed Bønderne vilde gjera Narr av henne ...
Det var ei Skam, som ikkje var til aa bera.
Ho wreid seg som sjuk under denne ufysne
Kjensla, kraup ihop, liksom ho vilde gjøyma
seg. — Heretter torde ho ikkje sjaa Folk.
Ho maatte ryma or Bygdi. Ho maatte
gjøyma seg i Hellerar og Holur som ein
Tjuv; og sjølve Barnet, ho bar paa, vilde
vera ærelaust. Kor skulde ho av? Far hennar
vilde jaga henne; kom ho til Neset, vilde dei:
gamle setja Hunden paa henne, og Signe —!
Gunhild sprang upp som i Vilska; 72 hadde
Signe vunnet. — -
Nei. Signe skulde ikkje vinna. - Det fekk
vera det same med alt; men Signe skulde
ikkje vinna. Ho gav seg til, so godt ho
kunde, aa tenkja seg um. Naar alt kom
ihop, var det enno ingen, som visste nokot;
men i Bakhaandi hadde ho Baard. Baard var
ung, og ikkje fri; men no laut han hjelpa. Og
han var ikkje den, som sveik. Naar ho kom
til han, eismal og verjelaus, og han fekk vita
alt, so tok han imot henne, um han so skulde
gaa fraa Gard og Grunn. Denne Tanken reiste
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
