Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
134 Seld til den Vonde
ho, og der var slik Bøn i Mælet, at sjølve
Tenestguten vart undren og tenkte det var best
aa gjera som ho sagde. Han dreiv inn att,
halvt hastande, halvt tøfrande. Døri leet seg
att etter han. Der stod ho.
Baard hadde i seinare Tid tenkt meir og
meir paa Signe. Det var i Grunnen henne,
han hadde elskat lengst, og som han hadde mest
Tru tl Og dei samle hadde Rett: Signe
høvde for han, den andre ikkje. Men det, som
hadde gjort mest, var eit Ord som var komet
ut i Bygdi um, at Gunbild Nielsdotter nok ikkje
var fri for aa hava lært visse Kunster etter
Mor si. Kor Ordet var komet ifraa, visste ingen
utan Baard. Men han visste, at det var komet
fraa Lid. Signe hadde fortalt Brørne sine um
det, som ho hin Sundagen meintest hava set i
Kyrkja, og Brørne hadde so fortalt det til Baard
att. Og daa Baard fekk høyra det, var det
med ein einaste Gong som det datt han Skjel-
jar fraa Augo. No forstod han alt —: Gunhild
kunde trolla. Det var med Trollkunster, ho
hadde vunnet og bundet han; det var med den
Vondes Magt, at ho hadde dreget han so altfor
fast til seg. Og daa vart alt lett aa forstaa.
Han mintest dei Augo, ho hadde sett paa han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
