Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
146 Seld til den Vonde.
Men det var ymse Slag, det han saag av
Gamlemor ogso. Naar ho var heime og hadde
ei Stund fri, so hende det ofta, at ho tok ei
Flaska ut or eit Skaap, sette seg lognt til rettes
inn med Bordet, slog uppi eit Glas og drakk —
sdet lettad for Bringa«, sagde ho —; og daa
kom ho altid ieit framifraa Godlag. Ho pratad
og lo, fortalde Sogur, og heldt eit Himmels Staak
med Baard, som totte dette stod væl til. Men
rett som det var gav ho Ungen ein Draape
med seg av Flaska si. »Drikk, Tullingen, so
vert du sterk !« sagde ho. Baard drakk, men
frynte fælt; Mor Judith lo. Og daa Baard for-
stod, at det var eit Karsstykkje dette, so gjorde
han det upp att, oftare og oftare, alt um det
reiv i Halsen. Til slutt vart han so ram etter
Flaska, at han bad um Brennevin som andre
Ungar bed um Sukker. Mor Judith lo, og totte
det var fælt so klok som den Guten var. Og
han fekk ofta det han bad um. Men ein Gong
hadde han krabbat upp og funnet Flaska sjølv.
Og daa tok han til seg so mykje, at han vart
sjuk av det. Fraa den Dagen var det Stans ei
lang Tid med »Flaska;« men dette var og ein
av dei Ting, som feste seg i Minnet hjaa Guten.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
