Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
238 Ungdom.
han var. Per vart rædd. Han gjekk til dei
gamle og fridde paa Aalvor, og fekk Ja av dei
med stor Gleda. Deretter gjekk han til Anne
Malene og sagde, at no tenkte han ho fekk
vera hans, anten so ho peip elder song. Dette
totte Anne Malene var so stakkarslegt, at ho
vilde det skulde vera slutt med ein Gong. Daa
bad Per for seg. Og so lengje bad han, til ho
gav etter. Ho hadde so ingen annan ho vilde
hava kor som var.
”
Mattis Øvstegard hadde ein Skogteig, han
vilde selja. Og det var snakkat paa, at han
kanskje kunde faa selja til sjølve Staten. Den
nye Forstassistenten — ein ung Fyr, Nordlend-
ing, heitte Jens Carlstad — var innum eitpar
Gonger og snakkad um dette. Staten kunde
hava Hug paa Teigen, »til Arrondering,« som
han sagde; men det kom an paa Prisen. Dette
galne Stortinget bevilgad altid so lite Pengar,
maatte Mattis vita. Anne Malene likad den
unge Guten med Munnskjegget og det rolege
Smilet, og Jens Carlstad paa sin Kant var kjend
med Anne Malene, fyrr han vwisste Ord av.
Han hadde aldri kunnat gjera seg kjend med
Kvinfoll, korkje heime paa Landet elder i Byen;
han var knapt nok kjend med sin eigen Kjær-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
