Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Døy.
EIN Kjenning hev fortalt meg denne Sogo; eg sét
ho i Stil og lét ho gaa paa Viddi.
*
„Hm . . .«
Han Morbror kremta, og der kom som ein Smil um
Munnen hans.
Me sat paa Utsvali i den varme Etternons-Soli og
saag ut yvi Have. Eg hadde fortalt um Bror min, som
var blivin der ute, og var baade kvit og kald. „Huh,
Morbror," skok eg meg; „det maa vera fælt . . . det
maa vera fælt aa døy, du!"
„Hm . . . hm-hm. So du er rædd Dauden."
Han saag skral ut, han Morbror, der han sat og seig
ihop i Ruggestolen, inntulla i Pellsverk og Plögg, endaa
det var midsumars. Han hadde vori ein spræk Kar,
og den stautaste Herremannen so vide som Ord gjekk;
men han skulde ha livt „villt", som dei sa, og var no
berre ein Skugge av seg sjølv liksom. Andlite var gult
og innslakna; Augo laag store og dauve og gleid under
tunge Kvarmar; yvi Kinni og Höko stod
Skjegge-stubben tett og graa, med gulnande, kvitnande Flekkir;
han raka seg ikkje oftare enn kvar Laurdag.
Det var ei Minning av Slag som hadde bröti han so
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sun Dec 10 03:49:32 2023
(aronsson)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/6-1909/0293.html
