Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Han syng og blistrar, driv, og stundom røder,
halvt gutebljug, halvt mannsleg klok og kaut;
det gjeng um Vér og Vind og Sol som gløder,
mn Fjelli her og desse snilde Naut.
Han mangt fortel um kvart og eitt av Dyri.
Men mest han veit um «Dokka», Bjøllekyri.
Og fri og glad og reint som kjend ho blir,
og svallar med i denne gode Trygdi;
han hev kje denne halve, kalde Flir
som desse tunge Gutar nedi Bygdi.
Han nemner henne beint og godt og greidt;
Haugtussa-Namne visst han aldri veit.
Han syner henne Gjætle-Berg og -Bekk,
og Svartedalen lang med Kvervesteinen,
som stundom snur seg, plent som Liv han fekk,
og Skare-Ufs, der Farfar hans skaut Reinen.
Men der i grøne, svale Bjørkelid,
der hev det ein Gong vori Bjørnehi’.
Ho spyrr som halvt i Skjemt um her er Troll;
«aa ja,» han svarar utan Spott i Tanke;
«det bur nok sumt i baade Kuv og Koll;
men meir det sviv ikring paa Videvanke.»
Og no ho vita fær at Jon er klok;
han grev i Kufta si og finn ei Bok.
«Kann hende trur du kje at slikt kann finnast?»
— det kjem eit Mistru-Drag um Munnen fjaag —;
«men meir enn ein eg veit som vel kann minnast
at slike Ting han klaart med Augo saag.
Og her i denne Bok eg ein Gong fann
du skal faa s jaa at denne Tru er sann.»
68
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
