Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
49 FERDABREV
Marguerite lagde seg inn til han og sagde: liva med
deg kann eg ikkje, men døy med deg ... aa, døy
med deg! — og ho grét. I mine Armar laag ho og
grét; og eg tok henne upp til meg og kysste henne
og sa: „godt at Thanatos er yvivunnin."
Ein litin Kellner kom bukkande og sagde paa godt
Kristianiamaal:
„Undskyld, mine Herrer, Klokken er tolv."
Doktoren reiste seg. Det var han, endaa han saag
ut som ein annan.
„Her mødes alle Veie," sa han. „Prosit! Siste
Gong! Um tvo Minuttar gjeng me herifraa als Geister."
Me tok Glasi og klinka. Men med det same eg
skulde setja Glase til Munnen för eit Spursmaal gjenom
Huvude mitt: um dette her ikkje i Grunnen var det
same som det me i gamle Dagar kalla Sjølvmord?
Tanken vekte meg. Men som eg laag der paa
Sofaen halvvakin og ørskin harma eg meg yvi min
brostne Draum. „Din Tosk," sa eg til meg sjølv,"
„ditt Asen, din kristne Hund . . . hadde eg no berre
havt eit Grand mindre Samvit, so hadde eg i denne
Stund vore kvitt all mi Sut!"
Denne Tanken laut eg læ aat, og var med ein Gong
fullvakin.
Geist: Aand; Skrymt.
4 — Garborg. VII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
