Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Nokkur Minningarorð av Tómas Guðmundsson
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
ljósast vitni um. Hann var í það sinn hingað kominn í hopi annarra
ungra stúdenta frd Norðurlöndum og það var ekki fyrr en tólf árum
seinna, í júnímánuði 1942, sem leið hans lá að nyju til Íslands. Þá var
Nordahl Grieg orðinn liðsforingi í hinum konunglega norska her, átti
sér þegar að baki þýðingarmikil afrek í hemaðarbaráttu þjóðar sinnar
og hafði gerzt átrúnaðarskáld hennar fyrir kvæði sitt Seytjánda
maí, síðasta ljóðið, sem honum auðnaðist að yrkja heima á ættjörð
sinni, og um leið eitt fegursta og innilegasta œttjarðarljóð í norrænum
skáldskap.
Nordahl Grieg kom hér enn nokkrum sinnum eftir þetta, og að
minnsta kosti einu sinni hafði hann hér alllanga viðdvöl við æfingar í
bækistöðvum norska hersins. Hann var þa að búa sig undir að gerast
höfuðsmaður, hafði langan vinnudag og lagði hart að sér. En þótt hann
gœfi sér sjaldnast mikinn tíma frá skyldustörfum sínum, eignaðist hann
hér engu að síður ýmsa vini, sem ætíð munu geyma heillandi minningar
um ljúfmennsku og einlægni þessa glæsilega skálds og ástúðlega víkings.
Öll persóna hans, yfirbragð og framkoma, áttu sér þá sjaldgæfu töfra,
sem engan létu ósnortinn, og jafnvel ýmsum þeim, er aðeins sáu hann
í svip eða heyrðu hann lesa ljóð sín, veröur hann minnisstœður og
ógleymanlegur.
Hér er þess að sjálfsögðu enginn kostur að rekja œviferil Nordahls
Grieg né gera viðhlítandi grein fyrir lífi hans eða skáldskap, sem hvort
tveggja stóð raunar í nánari tengslum en svo, að milli þess verði greint.
Og eins og föðurlandið, sem jafnan hafði átt svo mikið af ást hans og
áhyggjum, varð honum á örlagastund inntak og tákn allra þeirra
verðmæta mannlegs lífs, sem hann hafði frá fyrstu tíð borið fyrir brjósti,
var röddin, sem kvaddi hann til vopna hinn eftirminnilega dag, 9. april
1940, og lagði honum á tungu þau harmsáru og brennandi ljóð, er
söfnuðu þjóð hans saman til einhuga baráttu gegn ofbeldi og kúgun, í
rauninni engin önnur en sú, er jafnan hafði kvatt hann þangað, sem hann
vissi mannkynið í hættu statt og frelsi og réttindi vera fyrir borð
borin. Þessi rödd kallaði hann ungan á vettvang, þegar byltingin geisaði
í Kína á árunum 1926—1927 og löngu seinna til Spánar, þegar
hersveitir einrœðisins hófu þar hina villimannlegu styrjöld gegn menningu
og lýðrœði. En þessi sama rödd kallaði hann einnig á sínum tíma til
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
