Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
sínum og veldi. Hún benti Dolores
með skipandi Ijreyfingu að fylgjast
með hinum innfæddu.
Svertingjarnir umkringdu
stúlk-una, sem skildi ekki orð af
samtal-inu og Bruce kallaði til hennar með
bassarödd sinni:
„Vertu ekki hrædd, vina mín. Eg
hef fengið loforð um, að þér verði
ekkert mein gert, og vonandi
kom-umst við héðan áður en langt um
líður. Vertu bara hughraust, elskan
mín!"
Svar hennar sveif á vængjum
hins heita sólþrungna lofts um leið
og hún var leidd á brott.
„Eg er ekki hrædd, Bruce."
Með miklu fasi sneri Bruce sér
að hinni kynlegu hvítu konu og
sagði ákafur:
„Skiljið þér það, drottning, að ef
eitt hár er skert á höfði þessarar
stúlku, munu guðir Lava-He senda
eldingar reiði sinnar yfir yður og
þér munuð þola ógurlegan dauðdaga
— og allt fólk yðar."
Hin þróttmikla rÖdd hans og
á-hrifamikli persónuleiki heillaði
hana meira en hræddi. Hinsvegar
varð’ hún óttaslegin af þeim orðum,
sem hann mælti, því að hún var
al-in upp í hjátrú frá blautu
barns-beini og þekkti lítið aðra guði, en
steinguði, sem voru dýrkaðir af
ó-blandinni lotningu og fávíslegum
ótta.
f höfgum augum hennar brá
fyr-ir ótta og fingur hennar krepptust
um eitthvað, sem var hulið í
kjól-fellingunum. Svo sagði hún, og það
mátti greina ofurlitla ræmu í
rödd-inni:
„Eg hef lofað, og Vao drottning á
Lava-He svíkur ekki loforð sín!"
Hún fór allt í einu að brosa —
þessu undarlega töfrandi brosi, sem
virtist vera í ósamræmi við hið
ó-tamda, vilta eðli hennar, — og hún
rétti fram höndina.
„Komdu með mér, ókunni
mað-ur", sagði hún mildri röddu, „og
segðu mér frá því, sem gerist
hinu-megin við mikla hafið."
Bruce hikaði andartak. Hann
skildi í hvílikri hættu hann og
stúlkan, sem hann elskaði, voru
stödd á þessari dularfullu eyju,
sem sennilega var byggð
mannæt-um.
En brátt varð hann þess fullvís,
að ekki var um margar leiðir að
velja og hann tók í hönd hennar og
þau leiddust upp úr fjörunni í
gegn-um þungbúið skógarskrúðið í
átt-ina að höll drottningarinnar.
T-vREMUR dögum síðar, lá Vao
endilöng uppi í fjallshlíðinni
og hafði útsýn yfir hafið. Hún horfði
rannsakandi augnaráði á manninn,
sem sat þar skammt frá henni. Hann
var hvítur eins og hún. Hann hafði
sama lítarhátt og mannslíkanið á
filabeinskrossinum, sem hékk á
brjósti hennar innan undir
kjóln-um. Það hafði hangið þar síðan hún
mundi eftir sér. Og það hafði orðið
orsök í spádómnum, sem hljóðaði
þannig:
„Þú ert drottning og þú átt að
18
H EIMTLISRITIÐ
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
