Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
með mannlegum tilfinningum. Mér
þykir fyrir þvi, að hann skuli láta
lifið á þennan hátt, og ég svífist
einskis, ef ég eða Ito erum grunuð."
„Það væri illt verra," sagði
Jo-lette. „Þá væri betra að ég færi
strax til lögreglunnar og segði henni
allt eins og er. Ef til vill væri það
bezt, ef..;............."
„Verið þér nú ekki með neinn
bjánaskap," sagði Irma hvöss.
„Von-andi kemur ekkert slikt til greina.
Blöðin vilja ekkert skrifa, sem mér
er á móti. Eg ætla bara að vara
yð-ur við. Þér megið ekki tala af
yð-ur. En nú verð ég að fara."
4. kapituli.
I-vEGAR Jolette var komin af stað,
* tók hún eftir þvi að hún hafði
gleymt kvöldkápunni sinni. Hún
hafði heyrt sögur af þvi, að
glæpa-menn hefðu fundizt vegna þess að
þeir hefðu gleymt einhverju „á
staðnum." En henni var sama hvað
það kostaði sig. Hún áræddi ekki
aftur inn í húsið. Hún var viss um
að Ito myndi láta kápuna hverfa.
þótt ekki væri nema vegna þess, að
með þvi gerði hann frúnni greiða.
Klukkan var farin að ganga ellefu
og Jolette átti eftir eina tiu
kíló-metra til Hollywood. En hvað
varð-aði hana um tíma og rúm?
Hún gekk hratt í áttina til
Holly-wood. En við hvert fótmál, hljómaði
fyrir eyrum hennar: „Eg hef drepið
mann."
Fjöldi bila stanzaði við hlið
Jo-lette og hún fékk vafasöm tilboð um
að „spara silfurskóna." En hún
af-þakkaði.
Hún hafði ekki gengið lengi þegar
háhæluðu skórnir, sem fylltust alltaf
af sandi jafnharðan og hún tæmdi
þá, fóru að þreyta hana. Að lokum
settist hún á vegarbrúnina og tók
af sér skóna.
Hún hugsaði ekkert um það, þótt
kjóllin hennar eyðilegðist á
for-ugri jörðunni. Henni fannst nautn i
hvíldinni og teygði úr tánum, sem
komnar voru í gegnum sokkana.
Stór, grár lúxusbíll kom frá
Holly-wood, ók fram hjá henni, stanzaði
og ók svo afturábak að ljósu
ver-unni, sem sat á vegarbrúninni. Tveir
vel klæddir menn stigu út, gengu
til hennar og störðu á hana.
„Er nokkuð að?" sagði annar
þeirra. „Getum við aðstoðar yður?"
Spurningin var sögð svo alúðlega
og í svo vingjarnlegum tón, að
Jo-lette fannst ótrúlegt að á bak við
hana lægi venjuleg áleitni og
eigin-gimi karlmanna. En hana langaði
þó sízt til þess að lenda í nýjum
ævintýrum.
„Nei, þakka yður fyrir," sagði hún
þurrlega. Röddin titraði þó litið eitit
og það voru tár í augnakrókunum.
„Það er ekkert að. Eg er bara að
hvíla mig — þangað til — þangað
til kunningjar minir koma og sækja
mig."
„Vinir yðar hafa kannski villzt,"
svaraði hinn. Rödd hans var hlýleg
og dálítið sérkennileg. „Það er mjög
áliðið kvölds. Klukkan er farin að
ganga eitt."
40
HEIMILISRITIÐ 16
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
