Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
heiraa á svona afviknum og
and-styggilegum stað.
Þeir óku nokkra stund þögulir.
— Þarna er vist húsið! sagði
Roland. Það er bara snoturt;
timburhús, þó að það sé
gamal-dags/að sjá.
— Já, það er eignazt fyrir
hagnað af viðskiptum, sem
eng-um er til heiðurs.
— Ertu eitthvað sérstaklega
reiður við Tanny, eða er þér
orð-ið muimtamt að niðra honum?
Roland varð dálítið
skömm-ustulegur.
— Ætli þetta sé ekki orðinn
vani. Manstu, þegar við þrír
vor-um saman í bekk?
— Auðvitað. Ég er ekki
orð-inn svo hrumur að ég muni ekki
hvað gerðist fyrir þrjátíu árum.
— Þá áttum við nú að heita
kunningjar, þó að hann væri varla
það sem kallað er tryggur vinur.
— Já. En sjáðu garðinn
mað-ur! Það borgar sig að fara þetta.
þó að ekki væri nema til þess
að sjá húsið og umhveriið
Tanny kann tökin á hlutunum
þegar hann ætlar sér eitthvað
Og smekkvís getur hann verið.
Bortraud Tannworth apnaði
garðshliðið sjálfur. Hann var
dokkhærður með hvítar tennur.
sem mikið bar á.
— Velkomnir. Gjörið þið svo
vel, sagði hann durgslega.
Hann fylgdi þeim í gegn um
anddyri, inn í litla setustofu
skuggalega og með sterklegurn
loftbitum. Roland gekk að wisky-
flösku sem stóð á skáp ásamt
nokrum glösum.
— Drekkið eins og þið viljið
— Hjálpið ykkur sjálfum.
sagði Tannworth á .þann hátt, að
það var litilsvirðing að þiggja
boðið.
Roland fékk sér drykk, en
Sidney gekk um gólf.
— Þú hefur náð þér i bezta
bústað hérna Hvað er húsið
gamalt?
— Það er orðið yfir 200 ára
gama.lt. Og það kostaði mig ekki
mikið.
—• Þú þarft að fara að dytta
að þvi. Tréverkið er farið að
bila, sagði Sidney.
— Það er hreint og beint
sundurgrafið af músum, svaraði
Tannworth,
Þeir sátu við gluggann og
höfðu útsýn yfir gamla og
fall-ega garðinn. Þeir spjölluðu
sam-an um sitt af hverju. Tannworth
hafði venjulega orðið. Hann
á-leit sig vera hafinn upp yfir
kunningja sína og hafði gaman
af því, þegar Roland fór að
ger-ast órólegur.
— Jæja þá. Ég býst við að
ykkur sé forvitni á að vita
hversvegna ég sendi boð eftir
ykkur, sagði hann loks,
Sidney kveikti sér í sígarettu
— Já, svaraði hann.
Tannworth virtist ekki eiga
annrikt. Hann leit í lófa sér
lengi vel og reykti stóran vindil.
— Ég veit satt að segja ekki
hvar ég á að byrja, sagði hann
i3ö
HEIMILISRITÍÐ
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
