Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
og fór á undan mér upp, en ég
beið í nokkrar mínútur. Svo fór
ég upp stigann og hringdi
dyra-bjöllunni. Hún kom til dyra og
eftir örlitla bið leiddi hún mig
inn í skrautlega stofu. I>ar sátu
þrír spilamenn. Ég hef aldrei séð
jafn velklædjda, ógeðslega og
und-irferlislega letimaga. Hún kynnti
þá sem Count Popski (eða
eitt-hvað þvilíkt) og Marquis de
Eitt-Jivað, og — ég hef gleymt þriðja
uppnefninu, mig minnir að hann
væri signor, senor eða eitthvað í
þá átt. En hvað um það. Ég
sagði fljótlega:
,,Gott kvöid og góða nótt!
Skellið ekki hurðinni um leið og
þið farið".
Þeir gláptu á mig og Popski
muldraði:
,,Og hver er þessi?"
— Hún sagði:
,,Þetta er maðurinn minn.
Hann var að koma frá
Suður-Ameríku i kvöld. Hann vann
fyrir fargjaldinu".
Þeir fóru að hlæja, þú veist,
þennan uppgerðar, hixtandi
nef-hlátur. Það var nóg til þess að
hleypa mér upp. Ég tók annarri
hendinni i hálsmálið á Popski og
hinni hendinni i aðra
buxnaskálm-ina hans og bar hann á þennan
hátt að stigaopinu, en þar
sleppti ég honum, svo að hann
skrönglaðist niður stigann.
Sið-an snéri ég mér að hinum, sem
voru í óða önn að troða á sig
peningaseðlunum, sem höfðu legið
HEIMILISRITIÐ
á borðinu. Ég var fremur
máttlít-ill af sulti, en þessir kauðar voru
feitir af ofáti og þreklitlir af
slæpingshætti. Það leið heldur
ekki á löngu þar til þeir höfðu
farið sömu leið og Pqpski.
— En þeir komu aftur og ég
kastaði þeim niður stigann
hverjum á fætur öðrum. Þrjár
at-reimur gerðu þeir að mér, en
komust hvergi, svo að lokum
fóru þeir blóðugir, rifnir og
marð-ir.
Hann þagnaði augnablik, hellti
í glösin og leit á mig.
— Þú trúir mér, er ekki svo?
Ég sagði að auðvitað hefði ég
enga ástæðu til þess að rengja
orð hans.
Hann hélt áfram sögu sinni:
Jæja, þeir fóru. Og við vorum
tvö ein eftir i björtu og hlýju
íbúðinni hennar. Fyrir framan.
mig var djúpur hægindastóll við
arininn og ég þurfti að beita
viljaþreki minu, til þess að neita
mér um að .fleygja mér ofan í
hann, þegar ég minntist
bekks-ins míns, sem var eina hæli mitt.
Ég gerði mig líklegan til þess að
fara, en hún sagði:
,,Biðið þér augnablik. Þér
haf-ið gleymt —".
Hún Jiljóp inn í annað
her-bergi og kom aftur með
seðla-bunka, sem hún rétti að mér,
En ég gat ekki tekið við
pen-ingunum. Ég hafði skemmt mér
svo vel við þetta litla ævintýri.
að ég gat ekki farið að taka við
peningum fyrir það, sizt af konu.
57
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
