Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
aá að svitinn draup af enni hane. Augun
▼oru starandi og hann dró þungt andann.
„Þér eruð svalur þykir mér, eða hvað?"
mgði Faris fruntalega.
Bill svaraði ekki. Hann gal cngu svarað.
Það var langt frá því að hann væri svalur.
Hann var hræddari en hann haðfi
nokk-urn tínia verið á ævi sinni.
„Rólegur, Dave", sagði Faris. „Við
skul-um fara. \’ið tökum piltinn í gegn seinna".
Dave Knowles bölvaði i hálfum
hljóð-um. Hann sá Faris taka undir handlegg
Knowlijs og leiða hann í burtu. Þcir fóru
í sömu átt og þeir komu.
Bill gat varla trúað þessu. Þeir höfðu
krafist Jjess, að hann kæmi með þeim og
haft skammbyssur til þess að ógua honum,
en samt fóru þeir crindisleysu. Bill dró
djúpt og ha:gt að sér andaun, Hann
þurrk-aði af sér svitann á andlitinu og horfði á
eftir kumpánunum. Hann sá þá ganga til
»amsærismanna sinna. Þeir stungu saman
nefnjum andartak, en Jitu síðan í áttina
til hans.
Hinum megin við götuna var
veitinga-atofa. Bill gekk þangað og bað um
morg-unverð, ekki vegna þess að hann væri
svangur, heldur vegna þess að hann var
óþægilega máttlítill í fótunum. ,
Stúlkan, sem afgreiddi hann, talaði um
góða veðrið og spurði, hvort hann vildi fá
svkifr mcð kaffinu. Bill samþykkti
veður-blíðuna en neitaði sykrinum. I gegnum
gluggarúðuna sá liann hvar þeir gengu,
grettni maðurinn og maðurinn í gráu
föt-unum. Sá siðarnefndi gckk inn i
veitinga-itofuna og rakleiðis að borði Bills, dró
fram stól og settist. Sá grettni beið fyrir
utan dyrnar.
GRÁKL/EDDI maðurinn var yngri
heldur en Bill hafði í fyrst virzt liann
vera. Hann var herðabteiður, varirnar voru
þunnar og samanbitnar, augun dökk, hárið
skolhtað og liðað og tekið að þynnast í
Töngunum.
„Mér fannst vera réttast að við
spjöll-uðum saman, Ludlow", sagði hann um leið
og hann dró stólinn að borðinu. „Það var
ekki mín uppástunga, að yður var sýndur
þcssi óþokkaskapur áðan".
„Hver var yðar uppástuuga?" spurði Bill
hvatlega.
Maðurinn flissaði: „Liklega er bezt að ég
kynni mig. Eg er Jim AVorthington".
Nafnið hafði ekki nokkra þýðingu fyrir
Bill. Hann furðaði sig á því, hvaða áhrifa
vaenzt var eftir að riafnið hefði.
Veitinga-stúlkan kom með matinn. Ilún virlist
dá-lítið undrandi cr hún sá aunan manu við
borðið.
„Einn bolla af kaffi". sagði Worthiugtnn.
„Engan sykur".
Stúlkan fór aftur. Bill tók til matar síns
og sagði við sjálfan sig: „Farðu þér að
engu óðslega, Bill. Spilaðu eins og þú hafir
einungis ása á hendi".
„Þér ættuð að hafa ánægju af kynningu
okkar, Ludlow", sagði liVorthinton
snögg-lega. „Það er engu líkara en að við eigum
sameiginlegt hugðarefni: Carol Adams".
„Nú-já", sagði Bill og hélt áfram að
borða.
„Henni hefur kannske láðst að geta
þess", hélt Vi’orthington áfram, „en ég er
sá sem hún er trúlofuð".
Það lá við að stór brauðbiti stæði í Bill.
Ilann starði steinhissa á manninn
and-spænis sér við borðið. Ofurlítið
drýginda-legt bros færðist yfir hið varaþumia
and-lit AVorthongtons.
„Jæja, einmitt það, já", sagði Bill og
gat ekki leynt undrun sinni.
Worthington kinkaði kolli. Hann
haU-aði sér fram. „Já, þannig er það. Og ég
er dálítið gamaldags hvað það snertir, að
mér er illa við að aðrir karlmenn séu að
daðra við þá stúlku, sem ég ætla að
gift-ast. Það sem þér gerðuð fyrir Carol í
gær-kvöldi hefur cf til vill stigið yður til
höf-uðs. En yður er ráðlegast að glejTna því.
42
HEIMILISRITDE)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
