Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
til Nóregs um haustit; fœrði hann þá Óláfi konungi gørsimar
sínar; þakkaði konungr honum vel sína ferð ok hét honum þá
enn af nýju vináttu sinni. Þá hafði Óláfr konungr verit iii.
vetr konungr i Nóregi.
K. 67. Fundr Óláfs konungs ok Rǫgnvaldz jarls.
Þat sama sumar hafði Óláfr konungr leiðangr úti ok fór þá
enn austr til Elfar ok lá þar lengi um sumarit. Þá fóru
orðsendingar milli Óláfs konungs ok Rǫgnvaldz jarls ok Ingibjargar
Tryggvadóttur, konu jarls. Hon gekk at með ǫllu kappi at
veita Óláfi konungi; hon var aftakamaðr mikill um þetta mál.
Helt þar til hvártveggja, at frændsemi var mikil með þeim
Óláfi konungi ok henni, ok þat annat, at henni mátti eigi fyrnask
við Svía-konung þat, er hann hafði verit at falli Óláfs
Tryggvasonar, bróður hennar, ok þóttisk fyrir þá sǫk eiga tiltǫlu at
ráða fyrir Nóregi. Varð jarl af fortǫlum hennar mjǫk snúinn
til vináttu Óláfs konungs; kom svá, at þeir konungr ok jarl
lǫgðu stefnu með sér ok hittusk við Elfi; rœddu þar marga hluti
ok mjǫk um viðskipti þeira Nóregs konungs ok Svía-konungs,
ok sǫgðu báðir þat, sem satt var, at hvárum-tveggjum,
Víkverjum ok Gautum, var in mesta landzauðn í því, at eigi
skyldi vera kaupfriðr milli landa, ok at lykðum settu þeir grið
milli sín til annars sumars; gáfusk þeir gjafir at skilnaði ok
mæltu til vináttu. Fór þá konungr norðr í Víkina, ok hafði hann
þá konungstekjur allar til Elfar, ok alt landzfólk hafði þá undir
hann gengit. Óláfr konungr sœnski lagði óþokka svá mikinn
á Óláf Haraldzson, at engi maðr skyldi þora at nefna hann
réttu nafni, svá at konungr heyrði; þeir kǫlluðu hann inn
digra mann ok veittu honum harðar átǫlur jafnan, er hans var
getit.
K. 68. Uphaf friðgørðarsǫgu.
Bœndr í Víkinni rœddu sín í milli, at sá einn væri til,
at konungar gerði sætt ok frið milli sín, ok tǫlðusk illa við
komnir, ef konungar herjaðisk á, en engi þorði þenna kurr
djarfliga upp at bera fyrir konungi. Þá báðu þeir til Bjǫrn
stallara, at hann skyldi þetta mál flytja fyrir konungi, at hann
sendi menn á fund Svía-konungs at bjóða sættir af sinni hendi.
Bjǫrn var trauðr til ok mæltisk undan; en við bœn margra
vina sinna, þá hét hann at lykðum at rœða þetta fyrir konungi,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
