Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
sumar eptir fór Eyvindr úrarhorn vestan af Írlandi ok ætlaði til
Nóregs; en er veðr var hvast ok straumar ófœrir, snýr Eyvindr
þá til Ásmundarvágs ok lá þar nǫkkura hríð veðrfastr. En er þat
spurði Einarr jarl, þá helt hann þangat liði miklu, tók þar Eyvind
ok lét drepa, en gaf grið fiestum mǫnnum hans, ok fóru þeir
austr til Nóregs um haustit ok kómu á fund Óláfs konungs ok
sǫgðu honum frá aftǫku Eyvindar. Konungr svarar fá um, ok
fanzk þat á, at honum þótti þat mannskaði mikill ok mjǫk gǫrt
í þrá sér, ok um flest var hann fámæltr, þat er honum þótti sér í
móti skapi. Þorfinnr jarl sendi Þorkel fóstra út í eyjar at heimta
saman skatta sína. Einarr jarl kendi Þorkatli mjǫk upreist þá,
er Þorfinnr hafði haft tilkall út í eyjar. Fór Þorkell skyndiliga
ór eyjunum ok yfir á Katanes. Hann segir Þorfinni jarli, at
hann var þess víss orðinn, at Einarr jarl ætlaði honum dauða, ef
eigi hefði frændr hans ok vinir honum njósn borit — »nu mun ek,
segir hann, þann eiga á baugi, at láta þann verða fund okkarn
jarls, er um skipti með oss; en þann kost annan, at fara lengra
á brot ok þannug, er ekki sé hans vald yfir«. Jarl fýsti þess, at
Þorkell skyldi fara austr til Nóregs á fund Óláfs konungs —
»mundu, segir hann, mikils metinn, hvar sem kømr með tígnum
mǫnnum, en ek veit beggja ykkar skaplyndi, þitt ok jarls, at
þit munuð skamma stund mundask til«. Þá bjósk Þorkell ok fór
um haustit til Nóregs ok síðan á fund Óláfs konungs ok var þar
um vetrinn með konungi í kærleikum miklum; hafði hann Þorkel
mjǫk við mál sín; þótti honum, sem var, at Þorkell var vitr maðr,
skǫrungr mikill; fanzk konungi þat í rœðum hans, at hann
misjafnaði mjǫk frásǫgu um jarlana ok var vinr mikill Þorfinnz,
en lagði þungt til Einars jarls. Ok snemmendis um várit sendir
konungr skip vestr um haf á fund Þorfinnz jarls ok orðsending,
at jarl skyldi koma austr á konungs fund; en jarl lagðisk eigi þá
ferð undir hǫfuð, þvíat vináttumál fylgði orðsending.
K. 99. Dráp Einars jarls.
Þorfinnr jarl fór austr til Nóregs ok kom á fund Óláfs
konungs ok fekk þar góðar viðtǫkur ok dvalðisk þar lengi um
sumarit. En er hann bjósk vestr, gaf Óláfr konungr honum
langskip mikit ok gott með ǫllum reiða. Þorkell fóstri rézk þá
til ferðar með jarli, ok gaf jarl honum þat skip, er hann hafði
vestan haft um sumarit. Skilðusk þeir konungr ok jarl með
kærleikum miklum. Þorfinnr jarl kom um haustit til Orkneyja.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
