Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
ríkir bóndasynir réðusk þá til ferðar við Óláf konung. Þá er
á leið sumarit, kom konungr norðan ok snøri þá inn eptir
Þrándheimi til Niðaróss ok sat þar eptir um vetrinn. Ok þann
vetr kom Þorkell fóstri vestan ór Orkneyjum, þá er hann hafði
drepit Einar jarl rangmunn. Þat haust var í Þrándheimi hallæri
á korni, en áðr hafði lengi verit góð árferð, en hallæri var alt
norðr í land, ok því meira, er norðarr var, en korn var gott
austr í land ok svá um Uplǫnd, en þess naut við í Þrándheimi,
at menn áttu þar mikil forn korn.
K. 107. Frá blótum Þrœnda.
Þat haust váru sǫgð Óláfi konungi þau tíðendi innan ór
Þrándheimi, at bœndr hefði þar haft veizlur fjǫlmennar at
vetrnóttum; váru þar drykkjur miklar; var konungi svá sagt,
at þar væri minni ǫll signuð Ásum at fornum sið; þat fylgði
ok þeiri sǫgn, at þar vær í drepit naut ok hross ok roðnir stallar
af blóði ok framit blót ok veittr sá formáli, at þat skyldi vera
til árbótar; þat fylgði því, at ǫllum mǫnnum þótti þat auðsýnt,
at goðin hǫfðu reizk því, er Háleygir hǫfðu horfit til kristni.
En er konungr spurði þessi tíðendi, þá sendi hann menn inn í
Þrándheim ok stefndi til sín bóndum þeim, er hann réð til nefna.
Maðr er nefndr Ǫlvir á Eggju; hann var kendr við bœ þann,
er hann bjó á; hann var ríkr maðr ok ættstórr; hann var
hǫfuðsmaðr ferðar þessar af hendi bónda til konungs. Ok er þeir
koma á konungs fund, þá bar konungr á hendr bóndum þessi
kenzl. En Ǫlvir svarar af hendi bónda ok segir, at þeir hefði
engar veizlur haft þat haust, nema gildi sín eða
hvirfingsdrykkjur, en sumir vinaboð — »en þat, segir hann, er yðr er
sagt frá orðtǫkum várum Þrœndanna, þá er vér drekkum, þá
kunnu allir vitrir menn at varask slíkar rœður, en eigi kann ek
at synja fyrir heimska menn ok ǫlóða, hvat þeir mæla«. Ǫlvir
var maðr málsnjallr ok máldjarfr, varði hann allar þessar rœður
við bœndr. En at lykðum segir konungr, at Innþrœndir mundu
sér sjálfir bera vitni — »hvernug þeir eru trúaðir«. Fengu
bœndr þá leyfi til heimfarar; fóru þeir ok, þegar er þeir váru
búnir.
K. 108. Frá blótum Innþrœnda.
Síðarr um vetrinn var konungi sagt, at Innþrœndir hǫfðu
fjǫlment á Mærini, ok váru þar blót stór at miðjum vetri;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
