Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
selr stóð fyrir hásætisborðinu. Þá var mjǫk á kveld liðit.
Ásbjǫrn heyrði til, at menn spurðu Þóri frá skiptum þeira
Ásbjarnar, ok svá þat, at Þórir sagði af langa sǫgu, ok þótti
Ásbirni hann halla sýnt sǫgunni. Þá heyrði hann, at maðr
mælti: »hvernug varð hann Ásbjǫrn, þá er þér rudduð skipit?«.
Þórir segir: »bar hann sik til nǫkkurrar hlítar ok þó eigi vel,
þá er vér ruddum skipit, en er vér tókum seglit af honum, þá
grét hann«. En er Ásbjǫrn heyrði þetta, þá brá hann sverðinu
hart ok títt ok hljóp í stofuna, hjó þegar til Þóris; kom hǫggit
útan á hálsinn; fell hǫfuðit á borðit fyrir konunginn, en búkrinn
á fœtr honum; urðu borðdúkarnir í blóði einu bæði uppi ok
niðri. Konungr mælti, bað taka hann ok var sva gǫrt, at
Ásbjǫrn var tekinn hǫndum ok leiddr út ór stofunni; en þá var
tekinn borðbúnaðrinn ok dúkarnir ok í brot borinn, svá likit
Þóris var í brot borit, ok sópat alt þat er blóðugt var. Konungr
var allreiðr ok stilti vel orðum sínum, svá sem hann var vanr
jafnan. Skjálgr Erlingsson stóð upp ok gekk fyrir konung ok
mælti svá: »nú mun, sem optarr konungr, at þar mun til
umbótar at sjá, er þér eruð; ek vil bjóða fé fyrir mann þenna,
til þess at hann haldi lífi sínu ok limum, en þér konungr, skapið
ok skerið um alt annat«. Konungr segir: »er eigi þat dauðasǫk,
Skjálgr, ef maðr brýtr páskafrið ok sú ǫnnur, er hann drap mann
í konungs herbergi; sú in iii., er ykkr fǫður þínum mun þykkja
lítils verð, er hann hafði fœtr mína fyrir hǫggstokkinn?«.
Skjálgr svarar: »illa er þat, konungr, er yðr mislíkar; en elligar
væri verkit it bezta unnit. En ef verk þetta, konungr, þykkir
yðr í móti skapi ok mikils vert, þá vætti ek, at ek þiggja mikit
af yðr fyrir þjónostu mína; munu margir þat mæla, at yðr sé
þat vel geranda«. Konungr segir: »þóttú sér mikils verðr,
Skjálgr, þá mun ek eigi fyrir þínar sakir brjóta lǫgin ok leggja
konungstígnina«. Skjálgr snýsk þá í brot ok út ór stofunni.
Xii. menn hǫfðu þar verit með Skjálgi, ok fylgðu þeir honum
allir, ok margir aðrir gengu með honum í brot. Skjálgr mælti
til Þórarins Nefjólfssonar: »ef þú vilt hafa vináttu mína, þá
legðu allan hug á, at maðrinn sé eigi drepinn fyrir sunnudag«.
Síðan ferr Skjálgr ok menn hans ok tóku róðrarskútu, er hann
átti, ok róa suðr, svá sem á mátti taka, ok kómu í elding nætr
á Jaðar, gengu þegar upp til bœjarins ok til lopts þess, er
Erlingr svaf í. Skjálgr hljóp á hurðina, svá at hon brotnaði at
nǫglum. Við þat vaknar Erlingr ok aðrir, sem inni váru; hann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
