Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
konungr þar lengi dags, ok varð heldr síð gengit til hámessu. Eptir
þat gekk konungr til matar; en er hann hafði matazk, drakk
hann um hríð, svá at borð váru uppi. Þórarinn gekk til prests
þess, er kirkju varðveitti, ok gaf honum íí. aura silfrs til þess,
at hann skyldi hringja til helgar. jamskjótt sem konungs borð
fóru upp. En er konungr hafði drukkit þá hríð, sem honum þótti
felt, þá var borð upp tekit. Þá mælti konungr, segir, at þá var
ráð, at þrælar fœri með vegandann ok dræpi hann. Í því bili
var hringt til helgar. Þá gekk Þórarinn fyrir konung ok mælti:
»grið mun sjá maðr skulu hafa um helgina, þótt hann hafði
illa til gǫrt«. Konungr segir: »gættu hans, Þórarinn, svá at
hann komisk eigi í brot«. Gekk þá konungr til kirkju ok fór
til nónu, en Þórarinn sat enn um daginn hjá Ásbirni. Sunnudag
gekk byskup til Ásbjarnar ok skriptaði honum ok gaf honum
lof til at hlýða hámessu. Þórarinn gekk þá til konungs ok bað
hann fá menn til at varðveita vegandann — »vil ek nú, segir
hann, viðr skiljask hans mál«. Konungr bað hann hafa þǫkk
fyrir þat. Fekk hann þá menn til at varðveita Ásbjǫrn; var þá
settr fjǫturr á hann. En er til hámessu var gengit, þá var
Ásbjǫrn leiddr til kirkju; stóð hann úti fyrir kirkjunni ok þeir,
er hann varðveittu; konungr ok ǫll alþýða stóð at messu.
K. 120. Sætt Erlings ok Óláfs konungs.
Nú er þar til máls at taka, er fyrr var frá horfit, er þeir
Erlingr ok Skjálgr, sonr hans, gerðu ráð sín um þetta vannkvæði
ok staðfestisk þat með áeggjan Skjálgs ok annarra sona hans, at
þeir samna liði ok skera upp herǫr; kom þá brátt saman lið
mikit, ok réðu þeir til skipa, ok var þá skorat manntal, ok var
nær xv. hundruð manna. Fóru þeir með þat lið ok kómu
sunnudaginn í Kǫrmt á Ǫgvaldznes ok gengu upp til bœjar með
ǫllu liðinu ok kómu í þann tíma, er lokit var guðspjalli; gengu
þegar upp at kirkjunni ok tóku Ásbjǫrn, ok var brotinn fjǫturr
af honum. En við gný þenna ok vápnabrak, þá hljópu allir inn
í kirkjuna, þeir er áðr váru úti; en þeir, er í kirkju váru, þá
litu allir út, nema konungr, hann stóð ok sásk ekki um. Þeir
Erlingr skipuðu liði sínu tveim megin strætis þess, er lá frá
kirkju ok til stofunnar; stóð Erlingr ok synir hans næst stofunni.
En er allar tíðir váru sungnar, þá gekk konungr þegar út ór
kirkju; gekk hann fyrst fram í kvína, en síðan hverr eptir ǫðrum
hans manna. Þegar er hann kom heim at durunum, þá gekk
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
