Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
ok varð ekki leitat þeira. Þeir Þóroddr fóru lengi á eyðimǫrkum
ok kómu eitt kveld at lítlum húsabœ ok gengu þar inn; þar sat
inni karlmaðr ok kona við eld; nefndisk hann Þórir ok segir, at
sú var kona hans, er þar sat, ok svá at þau áttu húsakot þat;
bauð bóndi þeim þar at vera, en þeir þágu þat. Hann segir þeim,
at því var hann þar kominn, at hann hafði flýit ór byggðinni
fyrir víga sakir. Var þeim Þóroddi unninn góðr beini; mǫtuðusk
þau ǫll við eldinn. Síðan var búit um þá Þórodd þar í seti, ok
lǫgðusk þeir til svefns; en þá var enn logi á eldinum. Þá sá
Þóroddr, at þar gekk fram maðr ór ǫðru húsi, ok hafði hann
engan mann sét jammikinn; sá maðr hafði skarlatsklæði, búin
gullhlǫðum, ok var inn vegligsti sýnum. Þóroddr heyrði, at hann
ávítaði þau um þat, er þau tóku við gestum, en hǫfðu varla sér
matbjǫrg. Húsfreyja svarar: »ver þú eigi reiðr, bróðir, sjaldan
hefir þetta at móti borit; veittu þeim heldr nǫkkura gagnsmuni,
þvíat þú ert betr til fœrr en vit«. Þóroddr heyrði þann mikla mann
nefndan Arnljót gellina, ok svá, at húsfreyja var systir hans,
Þóroddr hafði heyrt getit Arnljóts ok þat með, at hann var inn
mesti stígamaðr ok illvirki. Sváfu þeir Þóroddr um nóttina,
þvíat þeir váru mœddir áðr af gǫngu. En er lifa myndi þriðjungr
nætr, þá kom þar Arnljótr, bað þá upp standa ok búask ferðar
sinnar. Þeir Þóroddr stóðu þegar upp ok klæddusk; var þeim
gefinn dagverðr. Síðan fekk Þórir skíð hvárum tveggja þeira.
Arnljótr rézk til ferðar með þeim; steig hann á skíð; þau váru
bæði breið ok lǫng; en þegar er Arnljótr laust við geislinum, þá
var hann hvar fjarri þeim; þá beið hann ok mælti, at þeir myndi
hvergi komask at svá búnu; bað þá stíga á skíðin með sér. Þeir
gerðu svá; fór Þóroddr nærri honum ok helt sér undir belti
Arnljóts, en fǫrunautr Þóroddz helt honum. Skreið Arnljótr þá
svá hart, sem hann fœri lauss. Þeir kómu til sáluhúss nǫkkurs,
er þriðjungr var af nótt, drápu sér þar eld ok bjoggu til matar.
En er þeir mǫtuðusk, þá mælti Arnljótr, bað þá engu niðr kasta
af matnum, hvárki beinum né mola. Arnljótr tók ór serk sínum
silfrdisk einn ok mataðisk þar af. En er þeir váru mettir, þá
hirði Arnljótr leifar þeira. Síðan bjoggusk þeir til rekna. Í
annan enda hússins var lopt uppi á þvertrjám; fóru þeir Arnljótr
upp á loptit ok lǫgðusk þar til svefns. Arnljótr hafði hǫggspjót
mikit, ok var gullrekinn falrinn, en skaptit svá hátt, at tók hendi
til falsins, en hann var sverði gyrðr. Þeir hǫfðu bæði vápn sín ok
klæði uppi á loptinu hjá sér. Arnljótr bað þá vera hljóðsama;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
