Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Nú fór þat lið heim, en honum þótti minni fylgð í. Hafði
konungr þar lið mikit ok frítt; váru þar flestir lendir menn ór
Nóregi, nema þeir, er áðr var sagt, at ór landi væri farnir,
eða eptir hǫfðu sezk heima.
K. 145. Frá Óláfi konungi ok Ǫnundi konungi.
Þá er Óláfr konungr siglði til Danmerkr, ok helt til
Sjólandz; en er hann kom þar, tók hann at herja, veitti
upgǫngur; var þá bæði landzfólkit rænt ok sumt drepit, sumt
var handtekit ok bundit, flutt svá til skipa, en alt flýði, þat er
því kom við, ok varð engi viðstaða; gerði Óláfr konungr þar
it mesta hervirki. En er Óláfr konungr var á Sjólandi, þá
spurði hann þau tíðendi, at Ǫnundr konungr Óláfsson hafði úti
leiðangr ok fór með her mikinn austan fyrir Skáni ok herjaði
hann þar. Varð þá bert um ráðagørð þá, er þeir Oláfr konungr
ok Ǫnundr konungr hǫfðu haft í Elfinni, þá er þeir gerðu
samband sitt ok vináttu, at þeir skyldu báðir veita mótstǫðu
Knúti konungi. Fór Ǫnundr konungr til þess, er hann fann
Óláf konung, mág sinn. En er þeir hittusk, þá gera þeir þat
bert, bæði fyrir sínu liði ok landzfólkinu, at þeir ætla undir
sik at leggja Danmǫrk ok beiða sér viðrtǫku af landzmǫnnum.
En þat var, sem víða finnask dœmi til, at þá er landzfólkit verðr
fyrir hernaði ok fær eigi styrk til viðrtǫku, þá játa flestir ǫllum
þeim álǫgum, er sér kaupa frið í. Varð þá svá, at margir menn
ganga til handa þeim konungum ok játuðu þeim hlýðni; lggðu
þeir viða landit undir sik, þar er þeir fóru, en herjuðu at ǫðrum
kosti. Sigvatr skald getr þessa hernaðar í drápu þeiri, er hann
orti um Knút konung inn ríka:
90. Knútr vas und himnum;
hykk ætt at frétt
Haralds í her
hug vel duga;
lét lýgǫtu
lið suðr ór Nið
Áleifr, jǫfurr
ársæll, fara.
91. Þurðu norðan
(namsk þat) með gram
til slétts svalir
Silunds kilir;
en með annan
Ǫnundr Dǫnum
á hendr at há
her sœnskan ferr.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
