Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
sœnskr, auðigr ok kynstórr — »en ek hljópumk þaðan í brott,
segir hann, með konu þessa, er ek hefi átt síðan; hon er systir
Hrings konungs Dagssonar«. Þá vaknaði konungr við ætt þeira
beggja; fann hann þat, at þeir feðgar váru menn for vitrir, ok
spurði þá eptir íþróttum sínum. Sigurðr segir, at hann kann
drauma at skilja ok at deila dœgrafar, þótt engi sæi himintungl.
Konungr reyndi þessa íþrótt, ok var þat sem Sigurðr hafði sagt.
Dagr fann þat til íþrótta sér, at hann myndi sjá kost ok lǫst
á manni hverjum, er honum bar fyrir augu, ef hann vildi hug
á leggja ok at hyggja. Konungr bað hann segja skaplǫst hans, 10
þann er hann sæi. Dagr fann þat til, er konungi þótti rétt. Þá
spurði konungr um Bjǫrn ármann, hvern skaplǫst hann hefði.
Dagr segir, at Bjǫrn var þjófr, ok þat með, at hann segir,
hvar Bjǫrn hafði fólgit á bœ sínum bæði bein ok horn ok húðir
af nautum þeim, er hann hafði stolit þá um haustit — »er
hann valdi, segir hann, allra þeira stulða, er í haust hafa horfit
ok hann hefir ǫðrum mǫnnum kent«. Segir Dagr konungi ǫll
merki til, hvar konungr skyldi leita. En er konungr fór í brot
frá Rauðs, þá var hann leiddr út með stórum vingjǫfum; váru
með konungi synir Rauðs. Fór konungr fyrst til Bjarnar, ok
reyndisk honum alt svá, sem Dagr hafði sagt. Síðan lét konungr
Bjǫrn fara í brot ór landi, ok naut hann drótningar at því, er
hann helt lífi ok limum.
K. 165. Dráp Þóris.
Þórir, sonr Ǫlvis á Eggju, stjúpsonr Kálfs Árnasonar ok
systursonr Þóris hundz, var manna fríðastr, mikill maðr ok
sterkr; hann var þá xviii. vetra gamall. Hann hafði fengit gott
kvánfang á Heiðmǫrk ok auð fjár með; var hann inn vinsælsti
maðr ok þótti vænn til hǫfðingja. Hann bauð konungi heim
til veizlu með lið sitt; konungr þekðisk boð þat ok fór til Þóris,
fekk þar allgóðar viðtǫkur. Var þar veizla in virðuligsta, var
veitt allkappsamliga, en ǫll váru fǫng in beztu. Konungr ok
menn hans rœddu þat sín í milli, at þeim þótti þat mjǫk hœfask
við ok vissu eigi, hvat þeim þótti framarst, húsakynni Þóris eða
húsbúnaðr, borðbúnaðr eða drykkr eða maðr sá, er veitti. Dagr
lét sér fátt um finnask. Óláfr konungr var vanr at hafa opt
rœður við Dag ok spurði hann ýmissa hluta. Reyndisk konungi
alt þat með sannendum, er Dagr sagði, hvárt sem þat var liðit
eða ókomit fram; festi þá konungrinn trúnað mikinn á rœðum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
