Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
er hann gerði þá slík hervirki, er allir lǫttu hann, þeir er honum
fylgðu? Kalla ek hitt ráð, at ér minnizk nú orða Knúts konungs,
hvat hann réð yðr, ef Óláfr leitaði enn aptr til landz, hvernug
ér skylduð halda frelsi yðru, því er Knútr konungr hét yðr. Hann
bað yðr standa í mót ok rekask af hǫndum óaldarflokka slíka.
Er nú sá til, at fara móti þeim ok drepa niðr illþýði þetta fyrir
ǫrn ok úlf, ok láta þar liggja hvern, sem hǫggvinn er, nema þér
vilið heldr draga hræ þeira í holt ok hreysi; verði engi svá djarfr,
at þá flyti til kirkna, þvíat þat eru alt víkingar ok illgørðamenn«.
En er hann hætti tǫlu þessi, þá gerðu menn at róm mikinn, ok
guldu allir jákvæði til, at gera sem hann mælti.
K. 219. Frá lendum mǫnnum.
Lendir menn, þeir er þar váru saman komnir, áttu stefnu ok
tal sitt ok rœðu ok skipuðu þá til, hversu fylkja skyldi eða hverr
hǫfðingi skyldi vera fyrir liðinu. Þá mælti Kálfr Árnason, at
Hárekr ór Þjóttu væri bezt til feldr at gerask hǫfuðsmaðr fyrir
her þessum — »þvíat hann er kominn af ætt Haraldz ins
hárfagra; hefir konungr á honum allþungan hug fyrir sakir vígs
Grankels, ok mun hann sitja fyrir inum mestum afarkostum, ef
Óláfr kømsk til ríkis; er Hárekr reyndr mjǫk í orrostum ok maðr
metnaðargjarn«. Hárekr svarar, at þeir menn væri til þess
betr fallnir, er þá váru á léttasta aldri — »en ek em nú, segir
hann, maðr gamall ok hrumr, ok ekki vel til orrostu fœrr; er ok
frændsemi með okr Óláfí konungi; en þótt hann virði lítils þat
við mik, þá samir mér þó eigi at ganga framarr í þenna ófrið
móti honum, en einn hverr annarra í várum flokki. Ertú, Þórir,
vel til fallinn at vera hǫfuðsmaðr at halda bardaga við Óláf
konung; eru þar ok œrnar sakir til; bæði áttu honum at hefna
frændaláts ok þess, er hann rak þik útlaga af eignum þínum
ǫllum; hefir þú ok því heitit Knúti konungi ok svá frændum
þínum, at hefna Ásbjarnar; eða ætlar þú, at betra fœri myni
gefask við Óláf, en svá sem nú er, at hefna þeirar svívirðingar
allrar saman?«. Þórir svarar máli hans: »ekki ber ek traust til
at bera merki í móti Óláfi konungi eða gerask hǫfðingi fyrir liði
þessu. Hafa Þrœndir hér mannmúg mestan; kann ek stórlæti
þeira, at þeir munu ekki mér vilja hlýða eða ǫðrum háleyskum
manni. En ekki mun þurfa at minna mik á sakar þær, er ek á
at gjalda Óláfi; man ek þat mannlát, er Óláfr hefir af lífi tekit
iiii. menn ok alla gǫfga at metorðum ok at kynferðum, Ásbjǫrn
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
